தினமும்
வந்தென்னை செதுக்குகிறாள்
உயிரை
உறிஞ்சியே மயக்குகிறாள்

காற்றினில்
அசையும் சிற்ப்பங்களாய்
முத்தங்களில்
தினம் வார்த்தெடுப்பாள்

கண்களிலே
போர்த் தொடுப்பாள்
தோல்விக்கு
கனிகளைப் பரிசளிப்பாள்

கண் மூடிடும்
கணத்தினில் மறைந்திடுவாள்
துடித்திடும்
மனதிற்குத் தீயிடுவாள்

நீ திரும்பிடும் வரையில்
தகித்து இருப்பேன்
கண் மூடி உள்ளாக
விழித்து இருப்பேன்

உன் கால் தடத்தில்
முகம் புதைத்து
மண்ணில் புதையும்வரை
காத்திருப்பேன்...