அருகில் சந்திக்காதவள்
கண்கள் நிறைகின்றாள்
சிந்தை கலைக்கின்றாள்
விந்தை செய்கின்றாள்

தினம் ரசிக்க வைத்து
விலகிச் செல்லும் நிலவு
வானுக்குச் சொந்தம் நீ
எதற்காக இந்தக் கலவு

என் மனதைக் காணவில்லை
யாரிடம் சொல்வேன்
ஏறி வரப் பாதையில்லை
ஏக்கம் கொண்டு நின்றேன்

சென்ற தடத்தைத் தேடி
இங்கும் அங்கும் ஓடி
என்னைக் கடக்கும் தேதி
நினைவு மட்டுமே மீதி

நினைவைப் பிடித்துக் கொண்டே
இமயம் ஏறி விட்டேன்
இன்னும் கூட தொலைவு
இமியும் குறையவில்லை ஏனோ...