நீரினுள் படிக்கட்டு

ஏறவா? நீந்தவா? 

எண்ணிக் கொண்டிருக்கையில்

ஏதும் இல்லாத 

வானில் போகிறேன் பறந்து

ஏதேதோ நினைக்கிறேன்

வேறேதோ நடக்கிறது

இது வாழ்வா? இல்லை கனவா? 

எல்லாமே

கனவில் கனவில்... கனவு! 

எட்டுத் திசைகளும்

ஒரு புள்ளியில் சந்திக்கின்றன

யார் சொன்னது புள்ளி சிறிதென்று... 

ஏதோவொரு புள்ளியில் விழுந்து

ஏதோவொரு புள்ளியில் எழுவதுதானே

ஜனனமும் மரணமும் கூட... 

அந்தப் பச்சைத் தவளைக்குத் தெரியுமா

தான் பச்சை நிறம் என்று

இல்லை என்றால்

நீங்களும் சொல்லி விடாதீர்கள்

நம்மைப் போல பிரிவினைகள் வந்துவிடும்

ஆடிப் பாடித் தாவித் திரியட்டுமே

எல்லைகள் இல்லாத அதன் உலகில்... 

வெளியே சொல்லவில்லை

வாய்விட்டு அழவில்லை

என்பதற்காக வலியை குறைத்து எடை போடாதீர்கள்

மீயொலி கேட்காது 

பகல் நட்சத்திரம் ஜொலிக்காது

உள் வலி பிறருக்குப் புரியாது

சிறு நெல்மணி போல்

என் உள் வலிகளைக் 

கொத்தித் தீர்க்கும் பறவை... 

பிரிவு

தாள முடியாமல் இங்கும் அங்கும் புரலும்

காலம் செல்லச் செல்ல

தன்னால் காற்றிடம் அடிபணியும்... 

சருகும் 

எந்த உருவும்

காதலில் இப்படித்தான் மருவும்... 

அமாவாசை 

நிலவுக்குத் தான்

நீ எப்போதும் போல எழுது

கரும்பலகையில் எதையாவது... 

தெரியவில்லை எனினும்

எதையாவது புரிந்து கொள்ளும்

இந்தக் கிறுக்கு இதயம்

எப்போதும் போல

ஒரு பறக்கும் முத்தம் தந்து

அது பறந்து போவதைப் 

பார்த்துக் கொண்டிருக்கும்... 

தனிமை என்ற வார்த்தைக்கு

என்னுடைய அகராதியில்

உன்னுடன் என்று அர்த்தம்

சில நேரம் நிஜமாய்

பல நேரம் நினைவாய்

உன்னுடன் தான் என் தனிமை... 

கடல் வானாகும்

நட்சத்திரங்கள் நீந்தும்

படகு பறக்கும்

நான் உனக்குள் பயணித்துக் கொண்டிருப்பேன்... 

நான் சொல்ல நினைப்பதையே

நீயும் சொல்வாய்

நீ சொல்ல நினைப்பதை

இதுவரை நான் அறிந்ததில்லை

இப்போது தான் புரிகிறது

நான் நீயாகிப் போனதும்

நீ நானாகாமல் இருப்பதும்... 

தண்ணீர் வழிந்து 

ஆழம் தெரிகிறது

கண்ணீர் வழிந்து

நாலும் புரிகிறது... 

கண்களில் இருந்து தப்பித்து

உதட்டில் உயிர் விட்டேன்

புன்னகையில் மீட்டெடுத்து

உற்றுப் பார்க்கிறது உன் கண்கள்

சரணடைவதைத் தவிர

வேறு வழி ஏதெனக்கு... 

நடந்து பழகிய கால்களுக்கு

தூரத்தின் மீது காதல்

அதிலும் தூரத்தில் நீயென்றால்

சொல்லவா வேண்டும்... 

சுடர் தொடும் குழந்தை

விரல் தொடும் காதல்

எல்லாமே விளையாட்டு...

பூக்கள் இருந்த இடத்தில்

கான்கிரீட் வீடுகள்

பட்டாம்பூச்சிகளுக்கோ காதலின் கல்லறை... 

"சிவப்புத் தும்பி "

இறங்கி வந்த செங்கதிரில் சில

வான் திரும்ப மறுத்து

ஒற்றைப் புல்லை அணைத்துக் கொண்டது

வானம் இழுக்கிறது

திரும்பத் திரும்ப

ஒற்றைப் புல்லை அணைக்கிறது... 

"காசாவில் கடந்த 18 மாதங்களில் 15000 குழந்தைகள் பலி"

 

விமானம் வருவதைப் பார்த்து

ஓடி வருகிறது குழந்தைகள்

ரொட்டித் துண்டிற்காக

விமானம் வருவதைப் பார்த்து

மெல்ல நடந்து வருகிறது குழந்தைகள்

ரொட்டித் துண்டிற்காக

விமானம் வருவதைப் பார்த்து

ஊர்ந்து வருகிறது குழந்தைகள்

ரொட்டித் துண்டிற்காக

விமானம் வருவதைக் கேட்டு

வேண்டிக் கொள்கின்றனர் குழந்தைகள்

குண்டு மழைக்காக... 

விமானங்கள் வருகின்றன போகின்றன

என்ன செய்துகொண்டு இருக்கிறார்களோ

புதையுண்ட 15000 குழந்தைகளும்... 

அந்தக் குழந்தைகளின் ஆன்மாக்கள் வேண்டிடும்

இஸ்ரேலின் குழந்தைகளும் இனி பலியாகிடக் கூடாது என்று

வேறென்ன வேண்டிடும் குழந்தைகள்... 

இன்று:

எல்லோரையும் கடித்துக் குதறுகிறேன்

எல்லோரையும்... 

என்னை எனக்கே பிடிக்காமல் போனதால்

எல்லோரையும் கடித்துக் குதறுகிறேன்

கல்லெறிந்து கொல்லுங்கள்

நானும் தப்பித்துக் கொள்கிறேன்

மாறாக போகட்டும் என்று விட்டு விட்டீர்கள் ஏனோ... 

நாளை:

எல்லோரையும் நேசிப்பேன்

எல்லோரையும்... 

என்னை எனக்குப் பிடித்துப் போகும்

எல்லோரையும் நேசிப்பேன்

நீங்களும் நேசியுங்கள்

நாளை இல்லாவிட்டாலும் பரவாயில்லை

நாளை மறுநாள் நிச்சயம் மாறி விடுவீர்கள்... 

அந்தப் பக்கம் ஒரு உலகம்

இந்தப் பக்கம் ஒரு உலகம் 

எந்தப் பக்கம் இருந்தாலும்

மறுபக்கம் பார்க்கும் இதயம்... 

எப்போதும் ராகம்

முப்போதும் சாதம்

எப்போதேனும் தேகம்

இதில் எது குறைந்தாலும்

பேயாக மாறிடும் சாபம்

எந்த ஜென்மத்தில் யார் தந்ததோ... 

உன்னை நீ

மையம் ஆக்கினால்

விலக்கம்

என்னை நீ

மையம் ஆக்கினால்

தயக்கம்

கண்ணை நீ

மையம் ஆக்கினால்

இணக்கம்

"எதிரும் புதிரும் "

கண்களைத் தாக்கினாய்

கட்டவிழ்ந்த கன்றுக்குட்டி ஆனேன்

இதயத்தைத் தாக்கினாய்

இமயம் தாண்டும் பட்டாம்பூச்சி ஆனேன்

விண்ணைத்தாண்டி போகும் வரை

தொடர்ந்து நீ தாக்கு

தொடர்ந்து எனை மாற்று... 

துளித் துளியாக கண்ணீர்

ஆவியாகி ஆவியாகி

கண்களிலேயே மேகமாவது ஏனோ? 

கண்கள் கண்ணீரின் வானோ... 

நினைக்கும் போதெல்லாம் 

போய் வரும் சுற்றுலாத்தலம்

வானம்... 

கடவுள் இரண்டு

எல்லாமும் இருப்பவர்கள்

பார்க்கும் கடவுள்

ஏதும் இல்லாதவர்கள்

பார்க்கும் கடவுள்

நியாயம் இரண்டு

ஏமாற்றுபவர்கள்

பார்க்கும் நியாயம்

ஏமாற்றம் அடைந்தவர்கள்

பாக்கும் நியாயம்

தவறு இரண்டு

தவறு செய்யாதவர்கள்

பார்க்கும் தவறு

தவறு செய்தவர்கள்

பார்க்கும் தவறு

காதல் இரண்டு

காதல் வசப்பட்டவர்கள்

பார்க்கும் காதல்

காதல் வசப்படாதவர்கள்

பார்க்கும் காதல்

உலகம் இரண்டு

கண்கள் உடையோர்

பார்க்கும் உலகம்

கண்கள் இல்லாதவர்கள்

பார்க்கும் உலகம்

ஒன்றா 

இல்லை இரண்டா

என்று பார்ப்பதை விட

நடுவில் நின்று பார்ப்பது

நன்று! 

நினைவில்... 

பசியாறியவருக்கு ஒன்றுமில்லை

பட்டினியில் தான் பற்பல

நாவில் ருத்ரதாண்டவம் ஆடும் சுவைகள்... 

ஆயுத இரைச்சல்களை நிறுத்துங்கள்

இரவு வரும்

தூக்கம் வரும்

விடியல் வந்து எழுப்பும்

நாம் எல்லோரும்

ஓர் பிரபஞ்சப் பிள்ளைகளே... 

ஆறு வறண்டு விட்டது

குளம் வற்றி வட்டது

என்று

இரத்தம் நிரப்பப் பார்க்கிறீர்கள்

வானம் இருப்பதை மறந்துவிட்டீர்கள்

மழைக்காலம் வரும் 

வியர்வை சிந்தக் காத்திருங்கள்

ஆறு ஓடும்

குளம் நிரம்பும்

மீன்கள் விளையாடும்

பறவைகள் இசை பாடும்

எல்லோர்க்கும் எல்லாம் கிடைக்கும்

அரை வயிறு தாண்டி

எதையும் எடுத்துக் கொள்ளாதீர்கள்

குழந்தைகளைக் கட்டிப் போடாதீர்கள்

இயற்கையிடம் பாடம் படியுங்கள்

ஆயுதங்களை மறந்துவிடுங்கள்

ஆலயங்களில் பூட்டி வையுங்கள்

தெய்வம் பார்த்துக்கொள்ளும்

நிம்மதியாய் வாழுங்கள்

இரவு வரும்

தூக்கம் வரும்

விடியல் வந்து எழுப்பும்

நாம் எல்லோரும்

ஓர் பிரபஞ்சப் பிள்ளைகளே... 

கடந்தகாலம், எதிர்காலம்

மரணம் கொண்டு போகலாம்

நிகழ்காலம் என்றும் என்னோடு தான்... 

நேசித்தது, நேசிக்கப்போவது

ஏதும் தேவையில்லை

சுவாசிப்பாய் ஆகட்டும் காதல்... 

போருக்குத் தேவையில்லை

போரைத் தவிர்ப்பதற்குத் தான் தேவை

மூளை

இருநாட்டு மக்களிடையே 

இல்லாதப் பகையை

அந்தப் புகையை

யார் ஊதிப் பெருக்குவது? 

இந்தியா - பாகிஸ்தான்

ஒன்றாயிருந்த சகோதரத்துவம் தான்

யாரும் மறந்துவிட வேண்டாம்

மூளை இருந்தால்

முற்றிலும் சரி செய்யலாம்

பொதுவான தீர்வை

எல்லோரும் கொண்டாடலாம்

போருக்குத் தேவையில்லை

போரைத் தவிர்ப்பதற்குத் தான் தேவை

மூளை

எனக்குத் தெரியும்

எனக்கு எதுவுமே தெரியாதென்று

இயற்கை எனை அறியும்

எனை வழிநடத்தும்

அணைத்துக் கொள்ளும்

எது நடந்தாலும்

என்னுடன் இருந்து

நிம்மதியாய் தூங்க வைக்கும்... 

தந்தை சாயலில் ஒருவர்

கனிந்த முகத்துடன் மர நிழலில்

என் கொஞ்ச நேரக் கடவுள்

கண் மறைந்தார் கணப்பொழுதில்... 

உன் பெயரை 

நதியின் காதுகளில்

துடுப்பு ஓதும்

நதி

மௌனத்தைத் தாண்டி வந்து

என் காதில் சொல்லிடும்

உன் பெயரை

துடுப்பு தூரிகையாகி

நீரில் உனை வரையும்

கண்ணில் நீர் பெருகி

என்னிலும் வரையச் சொல்லி

துடுப்பிற்கு கொடுப்பேன்

ஓராயிரம் முத்தம்... 

நல்லதோ கெட்டதோ

கிடைக்கக் கிடைக்கக்

குப்பை மேடு...