மரணத்தின் போது
குழி தோண்டுபவர்கள்
நான்கு பேர்தான்

மரணத்தின்
இரகசியங்களை தோண்டுபவர்கள் தான்
மற்ற எல்லோரும்

நான் இல்லாத
நாம் தான் வானம்
தள்ளி நின்று தன்னை
விசாலமாய் பார்க்கும் இடம்

வந்து போகும் எல்லோரும்
மேகங்கள்
இதயத்தில் ஒளிரும் விளக்கு
நட்சத்திரங்கள்
இதயத்தில் கசியும் ஈரம்
மழை
எதிர்பாரா நிகழ்வுகள்
மின்னல்
எதிர்பார்க்கும் நிகழ்வுகள்
இடியோசை
பசுமையான நினைவுகள்
வானவில்
எதுவுமே ஒட்டாமல்
வானம்

ஒட்டு உறவு அறுந்து
இறந்து போகுமிடம்
வானம்

மண்ணில் மட்டும்தான்
வானில் ஏது முகவரி
முகவரி இல்லாத
யாவும் வானம்

வானம்
எப்போதும் காத்திருக்கிறது
அழகாக பூத்திருக்கிறது

கண்மூடி
பார்க்கும் வானம்
ஞானம்

கண்திறந்து
பார்க்கும் ஞானம்
வானம்

நேற்றைய இரவில்
நான் அந்த நிலவில்
இதயத்தைத் தவறவிட்டேன்

நேற்றைய இரவு
நேற்றைய நிலவு
நேற்றைய இதயம்
இனி நினைவில் மட்டும்தான்

இன்றைய இரவு
இன்றைய நிலவு
இன்றைய இதயம்
இன்னும் கொஞ்சம் நேரம்

நாளை புதிதாக இருக்கும்
இரவும் நிலவும் இதயமும்
நானும் கூட...

 

தாகம் தீராத கோப்பை
இன்னும் இன்னும் கேட்கிறது
வழிய வழிய கேட்கிறது

விடிய விடிய ஊற்றி
அறை முழுதும் நிரம்பியது
வெறுமை...

தரையில்
சமதளத்தில்
திடீர் உயர்வு...

எப்படித் தூக்கினாள்
கடைசிவரை அவள் கண்கள்
அதை சொல்வதே இல்லை

நான் தரையில் இல்லை
இதை யாரும் அறியவில்லை
விழுந்து விடவும் இல்லை

ஆழம் தெரியாத
வானில் இருக்கிறேன்
அழுகை இல்லை
அலறல் இல்லை
சிறுவன் இல்லை
இப்போது நான் இறைவன்

ஆம்
பார்க்காததை
என்னுள் பார்க்கிறேன்
கேளாததை
என்னுள் கேட்கிறேன்
மௌனமாய் நிற்கிறேன்
மௌனமாய் மாறுகிறேன்
இப்போது நான் இறைவன்

உலகின் மொத்த அசைவும்
கலைக்காத மௌனத்தை
உன் இமைகளைச் சிமிட்டி
கலவரம் ஆக்குகிறாய்
கடவுளை ஏனடி
உயிர்பலி கேட்கிறாய்?

தரையில்
சமதளத்தில்
திடீர் உயர்வு
எனை அப்படியே விட்டுவிடு...

நீயென் பெயரைச் சொல்லி அழைத்ததும்
உன் அருகில் வந்து சேரும்வரை
அடிக்கு அடி தொலைகிறேன்
நீ அறிவாயா....

அதிகாலையில் எழுந்ததும்
எனக்கு ஒரு உலகம் இருக்கிறது
நள்ளிரவில் அயர்ந்ததும்
எனக்கு ஒரு உலகம் இருக்கிறது
இரண்டு பொழுதிலும்
இரண்டு உலகிலும்
நீயும் இருக்கிறாய்
யாவும் அழகாய் இருக்கிறது...

வலிதான்
அந்த உளி தான்
உனையும் மீட்கும்...

 

பூக்கள் மலர்வதைப் போலவே
மஞ்சள் இலைகள் விழுவதும்
அவள் தூரச் சென்று மறைவதும்
கண்கள் இமைக்காமல்
கடைசிவரை பார்த்திருப்பேன்
ஒவ்வொரு நொடியையும்
படம் பிடிப்பேன்
யாரும் அறியாமல்
நெஞ்சில் ஒளித்து வைப்பேன்...

 

ஒரு பச்சைப் புழு
இலையோடு இலையானது
அந்த பச்சை இலை
புழுவோடு புழுவானது
இலை இல்லாமல் ஆனது
புழு திரும்பாமல் போகிறது
நீ வந்து போனதும்
எனை கொண்டு போனதும்
இப்படித்தான்...

எனக்குத் தெரியும்
அது நீயில்லை
நீரும் இல்லை
நான் மட்டும்தான்
ஆனாலும் நம்ப மறுக்கிறேன்

ஒருநாள்
நான் நானாகும் போது
நானிருக்க மாட்டேன்

அப்போது நீயும்
ஒரு மீனைப் பார்க்கலாம்
அது நானாகத் தெரியலாம்
உள்ளுக்குள் ஓடி மறையலாம்
நீ நீயாகும் வரை
அதைத் தேடி
அங்கேயே நிற்கலாம்
திடீரென குளத்து மீன்
துள்ளிக் குதிக்கலாம்
சிறகுகள் முளைத்து
பறவையாய் பறக்கலாம்
வானத்தில் நுழைந்து
மனதில் வந்தமரலாம்

ஆம்
எதுவும் நடக்கலாம்
நீ நீயாகும்வரை
நான் நானாகும்வரை...

தலை சாய்ந்து பார்க்கும் குழந்தை
இந்த பூமிப்பந்தை
கொஞ்சம் திருப்பி வைக்கிறது...

நூறில் பாதி எண்ணி முடிப்பதற்குள்
ஓடி முடித்துவிட வேண்டும்
இந்த வாழ்வை

சுமந்து செல்லும் படகை
சேதப் படுத்தாமல்
இறங்கிவிட வேண்டும்

வானம்
சாட்சியாய் பார்த்துக் கொண்டிருக்கிறது
வெளியேயும் உள்ளேயும்

தாமரை இலைத் தண்ணீர் தான்
இந்த உயிர்
லாவகமாய் நழுவிட வேண்டும்

விரல் சுடாத
தீயும் இல்லை
பூவும் இல்லை...

உன்னை நெருங்கும் போதெல்லாம்
ஒரு மாய நெருப்பு வேங்கை
என்னைக் கொல்லப் பாய்கிறது...

ஒரு சொல் வந்து
கூட்டிச் செல்லும்

புதிதாக
ஒரு வழி
திறவும்

திரும்பிட நினைத்தால்
பாதை அழியும்

புது வழி
அதுவும்
தனி வழி
இறந்தால் மட்டுமே
முன் நகர்த்தும்

சில சொற்களை
அறிமுகப்படுத்தும்
பல சொற்களை
அலட்சியப்படுத்தும்
மறைந்த உறவுகளை
நியாபகப்படுத்தும்

கூட்டிச் சென்ற
சுவடுகள் அழித்து
அதே இடத்தில்
வந்து விடும்

இறந்து இறந்து
முன் நகர்ந்த
நினைவுகளில்
திரும்பத் திரும்ப
தவமிருக்கிறேன்

ஒரு சொல் வந்து
கூட்டிச் செல்லும்
காத்திருக்கிறேன்...

சடலம் வேறு
சங்கடம் வேறு
பாடம் நடத்துகிறது சாவு வீடு...

பணம் கொடுத்தால்
பட்டா வாங்கிடும்
பகட்டு உலகம்

எல்லோர்க்குமான பெருவெளி
நாளும் சுருங்கக் கண்டு
நானும் சுருங்கினேன்

காற்று வந்து
என்னுள் நிரம்பி
நிமிரச் செய்கிறது

பஞ்ச பூதங்களை
பஞ்சு மிட்டாய் என
வாங்கிச் சுவைக்கிறார்

ஒரு பூதம்
ஒரு நாழிகை
போதும்
எல்லோரையும்
அது வாங்கிவிடும்...

யார் எழுதியது என்று தெரிகையில்
கூடுதலாய் சில அர்த்தங்கள்
பூக்கத் துவங்குகிறது...

குடைக்குள் வர நினைக்கும்
மழைத்துளிகள்
குடையிலிருந்து விலகி நனையும்
சிறுவன்
வீடு வந்து சேரும்வரை
இருவரையும் திட்டிய அம்மா
செல்லமாக தடவி விடுவாள்
நனைந்த தலையையும்
ஒட்டிவந்த மழையையும்...

தரையில் பறக்கிறார்கள் சிறுவர்கள்
கைகளை மேலும் கீழும் அசைக்கிறார்கள்
நட்சத்திரங்கள் மின்னுகிறது
இரு கைகளை வரமாய் கேட்கிறது

எந்தத் துளியும் சொல்லவில்லை
தன் பெயரை
என் பெயரையும் அழித்தது
கடைசி மழைத்துளி

பாடல் 7

நீ பேசினால் போதும்
அது பொய்யோ மெய்யோ
நீ பேசினால் போதும்

நீ பேசினால் போதும்
அது வம்பாகவோ அன்பாகவோ
நீ பேசினால் போதும்

நீ பேசினால் போதும்
அது கனவோ நினைவோ
நீ பேசினால் போதும்

நீ பேசினால் போதும்
அது மௌனமோ சைகையோ
நீ பேசினால் போதும்

நீ பேசினால் போதும்
இந்த ஜென்மத்திலோ
அடுத்த ஜென்மத்திலோ
நீ பேசினால் போதும்

நீ பேசினால் போதும்
என் கல்லறையிலோ காதருகிலோ
நீ பேசினால் போதும்

நீ பேசினால் போதும்
என் கண்கள் மூடி இருந்தாலும்
இதயம் ஓய்வு எடுத்தாலும்
நீ பேசினால் போதும்...

உன் முகம் காணா இடம் தேடி
முற்றிலுமாய் தோற்றுவிட்டேன்
தோற்கத்தோற்க நீயே பரிசாகிறாய்...

கள்ளம் இல்லா உள்ளத்தில்
தங்கிவிட கடவுளுக்கும் இடமேது
எல்லாம் வந்து போகும்
எந்தக் கால் தடமும் படியாது...

கண்ணாடி மனம்தான்
கண் காணாமல் இருக்கிறது
யாதும் காண்பிக்கும்
எதையும் பிடித்து வைக்க முயலாது...

கோவில்களில் சிறப்பு தரிசனம்
கல்விக் கூடங்களில் சிறப்பு தரிசனம்
மருத்துவ மனைகளில் சிறப்பு தரிசனம்
சிறப்பாக இருக்கிறது கடவுளின் கரிசனம்...

மேல் உதடும்
கீழ் உதடும்
சண்டைபோடும்

நாக்கு
நடுவினில்
தூண்டிவிடும்

வார்த்தைகள்
வாதாடி
வற்றிப்போகும்

இறுதியில்
சமத்துவத்தைக் கொண்டுவரும்
மௌனம்

எளிமை
அதன் பெருமை
காந்தி

ஆடம்பரம்
அதன் பெருமை
மோடி

பெயர் தெரியாத
பெரும்பான்மையினர் தலைவர்
காந்தி

அதானி அம்பானி
சிறுபான்மையினர் தலைவர்
மோடி

மக்களோடு மக்களாய்
நடந்து கொண்டிருந்தவர்
காந்தி

மாளிகை மாளிகையாய்
அலைந்து கொண்டிருப்பவர்
மோடி

குடிசை உள்ளே
குனிந்து போவார்
காந்தி

குடிசை வெளியே
நிமிர்ந்தே பெருக்கி
புகைப்படம் எடுப்பார் மோடி

ஒரு மாநிலப் புதல்வர்கள்
ஒரே போல இருப்பதில்லை
சொந்தக் காலில் ஒன்று
ஓசி விமானத்தில் ஒன்று

முத்தம் கொடுக்காத உதடுகள்
எத்தனை அழகாய் இருந்தால்
எனக்கென்ன...

பேசாமலே
பேச வைக்கும் உதடுகள்
உனக்கென்ன...

தனியாக
பேசும் என் உதடுகள்
உலகுக்கென்ன...

கண்கள் கடத்திவந்த
உன் உதடுகளை தரமாட்டேன்
பிறகென்ன...