மெல்ல மெல்ல
இறங்கி வருகிறது
ஒரு பறவை
சிறகுகள் இல்லாமல்

பழுத்த நிறத்தில்
புறக்கண் தெரியாத
மனிதனைப் போல
தடத்தைத் தேடித்தேடி

இரை
எதுவும் இல்லை
என்னைத் தவிர

தரை இறங்கி
சத்தியம் செய்கிறது மண்ணிற்கு
மௌனமாக

மண்டியிடக்
கால்களும் இல்லை
உற்றுப் பார்த்தேன்
அது பறவையும் இல்லை

எதையும்
சாப்பிடவே இல்லை
இருந்தும்
உண்ட மயக்கத்தில்
உறங்கிப் போனோம்
இருவரும்

கண்கள்
மூடும் போது
கனவுகளும் முடிந்தது

பட்டப் பகலில்
ஒரு நெட்டைக் கனவு
குட்டையாக