புல்லிற்கு வயது தெரியாது
தென்னைக்கு வயது தெரியாது
பூக்களுக்கு வயது தெரியாது
வந்து அமர்ந்த
பட்டாம்பூச்சிக்கு வயது தெரியாது
தட்டான் பூச்சிக்கு வயது தெரியாது
பார்த்து இருந்த
எனக்கும் என் வயது தெரியாது...
இயற்கை மாய விந்தைகளில்
இதுவும் ஒன்று
நிறம் தெரியாத
பெயர் தெரியாத
ஊர் தெரியாத
உறவு தெரியாத
தெரியாத தெரியாத...
விந்தைகள் பலவுண்டு
இயற்கை எய்தும் நாளில்
விந்தையில் பெரிதுண்டு...
என்னுடைய கோப்பையும்
உன்னுடைய கோப்பையும்
வழக்கம் போல் போட்டி போடும்
கட்டிங் குவாட்டராகும்
குவாட்டர் ஆஃப்பாகும்
ஆஃப் ஃபுல்லாகும்
நீயா நானா போட்டிதான்
அளவிலும் அந்தஸ்த்திலும்
இந்த மயக்கத்தில் தான்
நிதம் நீயும் நானும்
சாராயம் ஆனாலும்
சமூகம் ஆனாலும்
வெற்றி ஆனாலும்
தோல்வி ஆனாலும்
இந்த மயக்கத்தில் தான்
நீயும் நானும்...
போதை போட்டி போடாது
என்னுடைய போதையும்
உன்னுடைய போதையும்
போட்டி போடாது
ஒருவருக்கொருவர்
தோளில் கை போடும்
பேதங்கள் எல்லாம் மிதமாகும்
மீதமில்லாமல் போகும்
சமத்துவமே போதை
தள்ளாடி நடந்தாலும்
நம்மை ஒன்றாக்கும் பாதை...
தாய்ப்பால் போதை
தாய்மொழி போதை
நட்பு போதை
காதல் போதை
இயற்கை போதை
ஆகாயம் போதை
மௌனம் போதை
தியானம் போதை
விலையில்லாததே போதை
சமத்துவமே போதை...
சதா
சிவனென்று
நெற்றிக்கண் கவிதைகளால்
விடாமல் சுட்டெரித்து
மனதை
சுடலையிலிருந்து
சொர்க்கத்திற்கு அனுப்புகிறாய்...
வானத்தில்
வழி அனுப்பிய
மனங்களையா எண்ணுகிறாய்...
யாருக்குத் தெரியும்
நட்சத்திரங்களை
நரகத்திற்கு கொண்டு வரக்கூட
நீ பார்த்துக்கொண்டு இருக்கலாம்...
தோளில் துண்டு போட்ட
வெறும் உடம்புக்காரனுக்கு
வானம் போய்வர
எந்தக் கடவுச்சீட்டும் தேவையில்லை
வெள்ளைச் சர்க்கரையும் கல்கண்டும்
நீ கொண்டுவந்த நட்சத்திரங்களா
நரகம் வந்தும் இனிக்கிறது...
கிட்ட வந்தும்
நட்சத்திரங்களை
எண்ணிவிட முடியவில்லை
தூரம் இருந்தாலும்
உன்னை
எண்ணாமல் இருக்க முடியவில்லை
தனக்காகவா
பிறருக்காகவா
பிரித்துப் பார்க்க முடியாதது
மலரின் சிரிப்பு
மலர்ந்தது
எனக்காகவே
என நான் நினைப்பது போலவே
நீயும் நினைக்கிறாய்
உனக்காகவே என்று...
நதி
மலை
நிலவு
அதையும் தாண்டி
கண்ணிற்குத் தெரியாத ஏதோ
எல்லாம்
எனக்காகவே என்று நானும்
உனக்காகவே என்று நீயும்...
தன்னைத் தனக்காகவே
எனும் போது
எல்லாம் ஒன்றே
ஒன்றே எல்லாம்...
மழைக்கால சங்கீதம்
தவளைகள் சந்தோஷம்
இரவெல்லாம் கொண்டாட்டம்
ஈரத்தில் விளையாட்டும்
நீரில் தாவிக் குதிக்கும்
சில மணித்துளிகள்
சிறகில்லாமல் பறக்கும்
தன்னைத் தானே புதைக்கும்
நீர் மேல் கண்கள் பூக்கும்
யாரும் அருகில் வர
ஒளிந்து விளையாடும்
'சொலக்' என்ற சப்த
தடயம் விட்டுப் போகும்
எப்போதோ உன் மீது
விட்டெரிந்தக் கற்கள்
என்னுள்ளே கரைகிறது
கண்ணீராய் வழிகிறது
தினமும் வருகிறேன் நண்பா
ஒளிந்து விளையாடுவோம்
மழை எனக்காக மட்டுமில்லை
இனி நமக்காக வேண்டுவோம்...
தொட்டுத் தொட்டு பேசுகிறாள்
நாளெல்லாம் நட்பு கொண்டு
கைப்பேசியைத் தழுவுகிறாள்
இடையிடையே நழுவுகிறாள்
நாடி வந்த நட்பின் தோள்களை
ஏன் மறந்தாள்...
இறக்கி வைக்காத சுமைகளோடு
கொடுக்க வந்த புன்னகையோடு
இன்றும் கடந்து போகிறேன்
நாளை என்ற நம்பிக்கையோடு...
தூரத்தில் இருந்தாலும்
துயரத்தில் இருக்கும் போது
நிலவும் சூரியனும் நீயும்
என்னோடே இருப்பதாய்
நினைத்துக் கொள்கிறேன்
நகை பணம்
வீடு நிலம்
எல்லாமே கடவுள் மறுப்பு
வானம் பூமி
காற்று மழை
எல்லாமே கடவுள் பரிசு
இலாபம் நட்டம்
முதலாளி தொழிலாளி
எல்லாமே கடவுள் எதிர்ப்பு
பூவும் தேனும்
காயும் கனியும்
எல்லாமே கடவுள் பரிசு
போரும் பகையும்
எல்லையும் எதிரியும்
எல்லாமே கடவுள் எதிர்ப்பு
பாசமும் நேசமும்
காதலும் நட்பும்
எல்லாமே கடவுள் பரிசு
மறுப்பும் எதிர்ப்பும்
கொண்டு மக்கள்
பரிசைப் பகிர்ந்திட
ஏன் மறந்தார்?
ஆலயங்கள் கட்டிவைத்து
ஆண்டவனைக் கட்டிவைத்தார்
மதங்கள் பற்பல வளர்த்து விட்டு
மனங்களைக் கற்போல் ஆக்கிவிட்டார்...
கடவுளின் பரிசுகளை விட்டுவிட்டு
கடவுளுக்கு அர்ச்சனைகள் தூவுகிறார்
எல்லாமே கடவுள் மறுப்பு
எல்லாமே கடவுள் எதிர்ப்பு...
