பறக்காமல்
ஒரு பறவை
காத்திருந்தது
எனக்காக அல்ல
சிறகுக்காகா...

 

தாகம்
நீரைக் கேட்குது

பசி
உணவைக் கேட்குது

பாசம்
உறவைக் கேட்குது

அன்பு
நட்பைக் கேட்குது

காதல்
காதலியைக் கேட்குது

காமம்
உடலைக் கேட்குது

நிறைந்தவுடன் நீங்கிவிடும்
நிம்மதியாய்த் தூங்கிவிடும்

தீராது தீராது
பணத்தை
எது கேட்குது

நீங்காமல் தூங்காமல்
அனுதினமும் வாட்டுது

இயற்கை
இது இல்லை
கானலுக்கு
ஏது எல்லை...

இனி
செயற்கைத்
தேவையில்லை

இயற்கை
என்னை எழுப்பும் வரை
நிம்மதியாய் உறங்குகிறேன்...

 

மூச்சுக் காற்றும்
உயிர் நட்பும்
இறுதிவரை
புறம் தள்ளினாலும்
உரிமையோடு
என் உள் நுழையும்...

 

செடி காத்திருந்து
யாரைப் பார்க்கிறதோ
முகம் சிவந்து சிரிக்கிறது...

 

அலைபேசி வார்த்தைகள்
அலை அலையாக
இடை இடையே அமைதி
அதன் சுரமாக
இன்னிசையாய் இருந்தது
இம்சையாகிப் போனது
அலைவரிசை இல்லாத போது
மனம் ஆழ்கடலாக ஆனது...

 

உன் சுவாசத் தாலாட்டு
கேட்காத என் காதுகள்
விழித்துக் கொண்டே இருக்கிறது...

 

கனவில் கனவு
கனவில் கனவு
கனவில் கனவு...
வெற்றிடத்தில்
உருவான உலகு

முதலும் கனவு
முடிவும் கனவு
முற்றும் கனவு...

கனவில் கனவு
கனவில் கனவு
கனவில் கனவு...
வெற்றிடத்தில்
உருவான உலகு

 

கண் திறந்து
காணும் கனவும்
கண்களுக்குக் கிடையாது...

 

வானத் தாய்
மேக முந்தானை மூடி
நிலவுக்கு பாலூட்டுகிறாள்

நிலவைக் காட்டி
என் தாய்
சோறு ஊட்டுகிறாள்

நானும் நிலவும்
உறங்கிப் போனோம்
வானும் தாயும்
கண் விழித்தே இருந்தார்கள்
விடிந்து பார்க்கையிலும்...

வானம் மேகம் காதற்றது
இருந்தாலும் பேசுகிறேன்
இதயம் இருக்குமென்று

நீயும் கேட்கிறாய்
காதும் இருக்கிறது
இதயம் இருக்கிறதா?

 

அடிவானம் தொட்ட
அவள் விரல்களில்
சூரியனும் சந்திரனும்

 

பழுத்த இலைகள்
கொடுத்த முத்தங்கள்
என்னுள் துளிர்க்கின்றன...

 

ஓயாமல் உழைத்தேன்
கடும் பாறை உடைத்தேன்
தேனாக வந்த நீர்
தானாக நிறைந்தது என்கிறார்
என் கண்களில் கசியும்
உப்பு நீருக்கு மட்டும்
காரணம் நீதான் என்கிறார்

 

ஆலம் விழுதுகளில்
ஆடிய பொழுதுகளில்
இறைவன் உடன் இருந்தான்
திரும்பிப் பார்க்கையில் சிரிக்கின்றான்

குழந்தை மனமிருந்தால்
தெய்வம் உடனிருக்கும்
வளர்ந்த மனங்கள் என்றும்
தெய்வத்தைத் தேடித்தான் அலையும்...

 

ஆசை டிராகன் முன்னே
எனை மொத்தமாய் ஒப்படைக்கிறேன்
பயமெல்லாம் எங்கே பறந்து போகிறது...

பயமில்லாமல் இருப்பதற்கு தான்
பயமாக இருக்கிறது
பயம் எப்போதும் சிரித்து
எனை அவமானம் செய்கிறது

ஆசை டிராகன் முன்னே
எனை மொத்தமாய் ஒப்படைக்கிறேன்
பயமெல்லாம் எங்கே பறந்து போகிறது...

சொல்லில் அடங்காத எண்ணம்
சொல்லி முடிக்காத வார்த்தையில் இருந்து
தாவிக் குதித்தது...

மனதில் விழவில்லை
மண்ணில் விழுந்தது
மீண்டும் என்னில் எழுந்தது

தாவித் தாவிக் குதிக்கிறது
தாவும் வித்தைப் பயில்கிறது
வாலில்லாக் குரங்கு
வார்த்தையில் அடங்க மறுக்கிறது...

 

ஒரு சொல்
மலர, உதிர
காத்திருத்தல்...

மொட்டாக
தனக்குள்ளே
போர்த் தொடுத்தல்...

பிஞ்சாக
காயாக
கனியாக
சுவைகள் பல...

மணமாக
மனதோடு
உரையாடல் பல...

ஒரு நாழிகை
ஒரு அனுபவம்
ஒவ்வொன்றும்
தனி சுகம்...

ஒரு சொல்
மலர, உதிர
காத்திருக்கிறேன்...

 

ஐந்து விரல்கள்
ஒன்று சேர
ஒற்றுமையின் பலம் தெரிகிறது

ஒரு விரலில்
ஒரு மை சேர
ஒற்றுமையின் பலம் மறைகிறது

 

லாபம் பார்க்காமலே
வாழ்ந்து வந்தான்
தன் லாபம் பார்க்காமலே
வாழ்வைத் துறந்தான்
இயற்கை உள்ளவரை
உன் பேராண்மை
உயர்ந்து நிற்கும்

ஈயைக் கூட
பறவையாய் பார்த்தவன்
புறம்போக்கு எங்களின்
அகம் நோக்கிய கலைஞன்
பூலோகம் இறுதிவரை
திரையுலகில் ஜன நாதன்
நீதானே...

 

வானம் செல்ல வழியில்லை
வானம் இன்னும் கெடவில்லை
பாவம் இந்த பூமி
கோபம் ஏனோ சாமி...

ஏவும் விண்கலம் வீழும்
மனம் ஏனோ நிம்மதி ஆகும்
அன்னாந்துப் பார்க்க ஆகாயம்
அன்னை மடியாகும் ஆகாயம்...

 

மதம் பிடித்த
சமூகம்
கோபத்தைக் கொல் என்றது...

 

கலங்கும்
கண்களுக்குப் பின்னால்
களங்கமில்லாத மனது...

 

பயணத்தின் போது
ஜன்னல் காட்சிகளோடு
கண்கள் மூடி உள் காட்சிகளோடு
சக பயணியோடு
நகரும் வாழ்வில்
இருக்கையை மறந்த நிலையில்
சுகிக்கிறேன் இந்த உலகில்...

 

கைகளுக்கு எட்டாத தூரத்தில்
இருக்கும் சொர்க்கம்
எட்டும் போது நரகமாகிறது...

 

வளைவு நெளிவுகள்
பேச்சில் குழைவுகள்
பார்வை அதிர்வுகள்
ஸ்பரிச நெருப்புகள்
கேசப் பின்னல்கள்
இமை அம்புகள்
இமையமாய் அன்புகள்
கொடுத்து வைத்தவள்
பெண்!

 

பூவில் நிறம் எடுத்து
வானில் வரைந்து விட்டு
சிறகில் அழிக்கும் தன் ஓவியத்தை
காண விடுவதில்லை வண்ணத்துப்பூச்சி
கலைத்த சிறகுகளே
காணக் கலைநயம் என்றால்
கலைந்த ஓவியத்தைக் காண
காலமெல்லாம் தவமிருப்பேன்...

 

கூட்டுக்குள்ளே தவம் கிடந்தேன்
இருளுக்குள்ளே ஏதேதோ வரைந்தேன்
வண்ணச் சிறகுடன்
வந்த வார்த்தைகள் எல்லாம் நீ...

 

நிழலாக மாறிடும் தருணங்களில்
சிறகாக மாறிடும் கரங்களில்
அழகான வானம் வசப்படுகிறது
அரிதாரம் பூசி மயக்கியது...

 

பூவின்
எல்லா நாக்குகளும்
பேசிக்கொண்டே இருக்கிறது
அதன் வார்த்தைகள் எல்லாம்
காற்றினில் கரைந்து
வாசமாய்
நம் நாசியில் நுழைகிறது
எந்த நாக்கின் வார்த்தைகள்
யார்யாருக்கு என்ன உரைத்ததோ...
எனக்கான வார்த்தைகள்
எனக்குள்ளே இரகசியமாய் இருக்கிறது...

 

பைத்தியம் ஆகிறேன்
இங்கு வெட்ட வெளியில் இருக்கும்
வேறு உலகத்தைக் காண்கிறேன்
பகல் விளக்காய் காண்பதெல்லாம்
பாதாள இருட்டே...

உண்மையில் வெளிச்சம்
காணமுடியாத இருட்டே
காணாமல் தேடும் யாவும்
அதன் உள்ளே தான் இருக்கிறது...

 

பைத்தியமாய் மாறினால் தான் தெரிகிறது
சுற்றி நடப்பதெல்லாம் பைத்தியக்காரத் தனமாக

எல்லோரும் பைத்தியமாய் பார்க்கும் ஒருவன்
எல்லோரையும் பைத்தியமாய் பார்ப்பான்
ஆமாம்
அப்படித்தான் தெரிகிறது
என்ன சொன்னாலும் புரியாது பைத்தியங்களுக்கு...

புரிந்ததால் சில பைத்தியம்
புரியாமல் பல பைத்தியம்
எல்லாமே பைத்தியம்

உலகம்
கிறுக்குப் பிடித்துச் சுற்றுகிறது...

 

செல்லப்பிராணிகளின் விலைக்கு ஏற்ப
செல்லம் வைத்திருக்கிறார்கள்
அதை வளர்ப்பவர்கள்