பூனையின் தியானம் எல்லாம்
திருடிக் குடிக்கும் பாலுக்கும்
ஒரு துண்டு மீனுக்கும்...

குளிர்சாதனங்கள் அமைத்து
காமிராக்களில் தொகுத்து
பாதுகாப்பு வளையம் வகுத்து
பாறையிலே அமர்ந்து
தியானம் என்கிறான்
இந்த நரேந்திரன்
அந்தோ பரிதாபம்
என்ன பாவம் செய்தார்
அந்த நரேந்திரர்...

தாய் அகத்து தியானத்தில்
சக்தி பெறாதவன்
தன் அகத்து தியானத்தில்
யுக்தி பெறாதவன்
கேதார்நாத் தியானத்தில்
முக்தி பெறாதவன்
கடைசியில்
கன்னியாகுமரி தியானத்தில்
ஆஸ்காரை வேண்டுகிறான்...

தகப்பன் முதுகில்
அடிக்கும் கத்தரி வெயிலை
முறைத்துப் பார்க்கிறது
அவன் தூக்கிச் செல்லும் குழந்தை...

பிஞ்சு தான் எனினும்
அதன் நெஞ்சு தைரியத்தால்
மேகத்தில் ஒளிந்து கொள்கிறது
கத்தரி வெயில்...

நிழல் அணைத்தபோது
குழந்தையை அணைத்து முத்தமிட்ட
தகப்பனுக்குத் தெரியும் போல
தன் குழந்தை முறைத்த வெயிலை...

சொன்னதையே
திரும்பத் திரும்பச் சொல்லுகிறாள்
அம்மா

இறைவனிடமும்
திரும்பத் திரும்பச் சொல்லுகிறாள்
எல்லாம் உனக்காகத்தான்

திரும்பத் திரும்பச் சொல்லுவதையே
அவள் வாழ்வாக்கிக் கொண்டாள்
திரும்பத் திரும்பக் கேட்காமல் போகும்
உனக்காகத்தான்...

திரும்பத் திரும்பச் சொல்லுகிறவளுக்காக
திரும்ப ஏதேனும் செய்
அவளின் கடவுள் நம்பிக்கையை காப்பாற்று

அவளோடு இப்போது இருப்பது
அந்தக் கடவுள் நம்பிக்கை
ஒன்றுதான்...

விரலில் இல்லை
கித்தாரிலும் இல்லை
இறைவனிடத்திலிருந்து
இறங்கி வருவதுதான்
இசை...

இசையின் இறைவனிடம்
சரணடைந்தவன்
இசை ஞானி...

மனிதனாக
அவன் இருக்கும் போது
வம்பிழுப்பவர்களே...
அவன்
ஞானியாகும் நேரத்தில்
வந்திறங்கும் இறைவனை
சற்றே கேளுங்கள்
நிச்சயம் உங்கள் மனம் மாறும்...

சிறு முள்ளும்
பெரு முள்ளும்
நொடி முள்ளும்
மட்டுமல்ல
இந்த நேரத்தில்
நானும் ஒரு
முள்ளாகிப் போனேன்...

இதயத்திலிருந்து உன் பெயரை
மணிக்கு மணி உச்சரிக்கும்
பழக்கி வைத்த
ஒரு பறவையாகிப் போனேன்

மின்னூட்டம் தீரலாம்
நேரம் நின்று போகலாம்
என்றாலும்
காலத்தில் காத்திருப்பேன்
வா...

 

சிலை ஆக வேண்டுகிறேன்
நீ பக்கத்தில் இருக்கையில்
உயிராக இருக்க வேண்டுகிறேன்
உனை மீண்டும் காணும் வரை...

இதுவே எனக்கு
பிரார்த்தனை
தியானம்...

நெருங்கத் தவிப்பது காதல்
நெருங்கிவிட்டால் மோதல்
அறிந்த கோல்கள் நெருங்காமல் சுற்றிவரும்...

காலால் தொடும்போதும்
புரிதல் உண்டெனில்
அன்பு...

அப்படியொரு உறவு
அருகிருந்தால்
அவன் அவதாரம்...

எனக்கென்று ஒரு காடு
பேசப் பலச் சருகுகளுடன்
எப்போதும் காத்திருக்கும்...

தரையில் இருக்கும் வானத்தை
தலை நிமிர்ந்து பார்க்கிறது
ஆலமரத்து வவ்வால்

சில பழுத்த ஆலம் பழங்களை
அந்த ஆகாயத்திற்கு
அன்பாய் உதிர்க்கிறது

வவ்வால் ஒன்று உளதேல்
அதன்பொருட்டு
எல்லோர்க்கும் பெய்யும் மழை...

உன்னைப் பார்க்காதது போலவே
இருக்கும் பாவி நான்
நீ பார்க்காமல் போனால்
உன் பாதங்களில் வீழ்வேன்
அவ்வளவு தான் நான்
அதனால் தான் தள்ளியே நிற்கிறேன்

நீ பேசுவதை எல்லாமும்
ஒன்று விடாமல் சேகரிப்பேன்
சேகரித்த வார்த்தைகளில்
தனியாகப் பூமாலை கோர்ப்பேன்

நீ பார்க்காத போதெல்லாம்
கண்களில் உன்னைப் படம் பிடிப்பேன்
கனவினில் அவைகளைத்
தொகுத்து வைப்பேன்

உன் கண்களில்
விழ முடியும்
எழ முடியாது...

உன் கரங்களைத்
தொட முடியும்
விட முடியாது...

என்றே கற்பனைகளை வளர்த்து
வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறேன்
உன்னைப் பார்க்காதது போலவே
அவ்வளவு தான் நான்...

கணம் தோறும் காத்திரு
மணியல்ல
நாளல்ல
வாரமல்ல
வருடமல்ல
கணம் தோறும் காத்திரு...

நிகழும் நிகழ்வுகளைப் பார்த்திரு
நீயாக நிகழ்தாமல்
தானாக நிகழும்
கணம் தோறும் காத்திரு...

பார்த்ததும் வருமே பரவசம்
பார்த்துக்கொண்டே இரு புதிதாகவே
ஆழம் இருக்கும்வரை
புதிதும் இருக்கும்
புதிதினும் புதிது கேள்
ஆழம் அழைத்துக்கொண்டேச் செல்லும்
அதுவே பேரண்டப் பேருண்மை
கணம் தோறும் காத்திரு...

புன்னகையைப் பூக்க விடு
பறித்திடாமல் பார்த்துக்கொண்டே இரு
மலர்ந்து மலர்ந்து நட்சத்திரமாகும்
எண்ணிலாமல் பூக்கும்
முடிவிலாத முதற் கடவுளை
கண்கள் மூடிப் பார்
யாவும் ஒன்றென ஜொலிக்கும்
தூங்கும் குழந்தையாகச் சிரிக்கும்
உள்ளும் வெளியும் புன்னகைதான்
கணம் தோறும் காத்திரு...

காற்றே வரைந்து
காற்றே அழிக்கிறது
புகை படத்தை...

ஏதாவது ஒன்றன் பின்
தொடர்ந்து போகிறேன்
ஏதாவது ஒன்றைப் போல்
மாறிவிடப் பார்க்கிறேன்

நானாக நடந்தது போல்
இந்த நடையில்லை
உள்ளிருந்து முளைத்த
விதை இதுயில்லை

பறவையின் பறத்தல்
உயிருள்ள வரை
மீன் நீந்துதல்
எறும்பு ஊர்தல்
தவளையின் தாவுதல்
எல்லாமே எல்லாமே
வாழ்வின் கடைசி வரை

உள்ளிருந்து முளைக்கும் விருட்சத்தை
வேர்கள் தாங்கி நிற்கும்
உள்ளிருந்து நகர்ந்து செல்வதுதான் உயிர்ப்பு
நகர நகர வாழ்வு விரியும்...

ஒன்றன் பின் ஒன்றாக
நானும் சென்றேன்
சேர்ந்து கடைசியாக...

புற்றில் சேர்ந்தன
எறும்புகள்
வீட்டில் சேர்ந்தேன்
நான்...

கூடி வாழும்
கற்பனையில்
தனித்து வாழ்கிறேன்...

உடைந்துவிடும் முன்னே
உடையாமல் பார்த்திருக்க
கற்றுக் கொடுக்கிறது
ஓர் நீர்க்குமிழி...

வெடிப்பு விழுந்த உன் பாதங்களில்
என் கண்ணீர்த் துளிகளை ஒளித்து வைப்பது
உனக்குத் தெரியாது...

துறைமுகம் தேடும் படகு
மேலாக் கீழாக் குழம்பி நிற்கிறது
உன் முகம் நாடும் உதடு...

தாகம் தீராத கூழாங்கல்
நீரில் மூழ்கியது
கனவில்...

காற்றில் தேடிய ஈரத்துடன்
உச்சி வெயிலில்
உறவில்...

உள்ளங்கைகளில்
உதடுகளில்
உணர்ந்ததுண்டு
வேர்களில் பாயும்
குளிரில்...

ஆம்
இப்படித்தான் இப்படித்தான்
இதயக் கூழாங்கல்
உயிர்த்து இருக்கிறது
நினைவில்...

முத்துப் பல்லை மூடி வைத்த
மெல்லச் சிவந்த மென் உதட்டை
கண்கள் மூடிச் சுவைத்தேன்
தேன் தீர்ந்திடாத
அந்த மாதுளையில்....

பறவை இல்லாத வானம்
பறந்து கொண்டு இருக்கிறது...

பெயர்கள் இல்லாத
பொருட்களே இல்லை
மனிதரும் கூட...

மலர்ந்துகொண்டே
உதிர்ந்துகொண்டே
இருக்கிறது மின்சாரப் பூக்கள்...

மலர்ந்துகொண்டே
உதிர்ந்துகொண்டே
இருக்கிறது நிகழ்காலப் பூக்கள்...

மலர்ந்துகொண்டே
உதிர்ந்துகொண்டே
இருக்கிறது நினைவுப் பூக்கள்...

மலர்ந்துகொண்டே
உதிர்ந்துகொண்டே
இருக்கிறது உயிர்ப் பூக்கள்...

மலர்ந்துகொண்டே
உதிர்ந்துகொண்டே
இருக்கிறது அத்தனையும் பூக்கள்...

சுவர்க்கமாக மாறிக்கொண்டு இருக்கும்
பூங்காவின் இருக்கையில்
பூனை புரண்டு புரண்டு படுக்கிறது

சுவக்கத்தில் நான் நுழைய
பூனை எகிறி குதித்து ஓடியது
நரகமாக மாறத் தொடங்கியது சுவர்க்கம்...

பழக்கப்படுத்தப்பட்ட குதிரை
கட்டளைகளுக்குச் செவி கொடுக்கிறது
அகத்திலும் காட்டை காலி செய்து
நகரத்தை மெல்ல மெல்லக்  குடியேற்றுகிறது

மரங்களைக் கண்டால்
மிரட்சியடையும் குதிரைகள்
பாதி மனிதராய் மாறிவிட்டது

மீதி மாறுவதற்குள்
காடு ஒரு குதிரை தேவதையை அனுப்பி
அதன் மனதை மாற்றிட வேண்டும்

காடு
காதல்
சுதந்திரம்

நாடு
நாம்
இயந்திரம்

பொருட்களை தொலைத்து விட்டு
குழந்தை அழும்
நீ பார்த்தால்
அல்லது
நீ பார்க்க...

கண்டும் காணாது போனால்
குழந்தை விளையாடும்
அழுகை இசை பாடும்...

ராஜநாயஹம் தாத்தாவின்
முதுமை மொத்தத்தையும்
ரகசியமாக மறைத்துவிட்டு
ஏதும் அறியாதவளைப் போல
எங்கோ பார்க்கிறாள் பூக்குட்டி

தான் குழந்தை ஆனது தெரியாமல்
மகனின் மகள் பூக்குட்டி அறியாமல்
ரகசியமாக செல்ஃபி எடுக்கும்
செல்லத் தாத்தா

எங்கோ பார்ப்பதைப் போல
நம்மைப் பார்ப்பதுவும்
விளையாட மறுப்பதைப் போல
நம்முடன் விளையாடுவதுவும்
குழந்தைக்கு உரித்தான குறும்பு

தாத்தாவின் முகத்திலும்
மெல்லத் துளிர்க்கிறது
அந்த அரும்பு...

புரிந்துகொள்ள முடியாத போதுதான்
புரிந்தது
உண்மை என்று...

தினமும் வீட்டின் எதிரில்
மரக்கிளையில் வந்தமரும்
அந்த சிறிய பறவைக்குத் தெரியும் போல
என் இதயத்தில்
அதற்கான இடம் இருப்பது...