சைதாப்பேட்டை தாடண்டர் நகரில்
90களில் நூலகத் தெருவில்
சைக்கிள் காதலன் ஒருவன்
பெயர் செல்வம்

ஆனால் அப்போது அவர் பெயர் தெரியாது
எப்போதும் தனது சைக்கிளுடன்
பேசாமல் பேசிக் கொண்டிருப்பார்

முன் சக்கரம் தூக்கி
பின் சக்கரத்தில் ஓட்டுவதெல்லாம்
தனித்துவமாக இருக்கும்

வேகமாக ஓட்டுகையில்
லாவகமாக ஸ்கிட் செய்வது
முன் சக்கரம் ஊன்றி
பின் சக்கரம் தூக்கி
தலைகீழாக நிற்பது

கைகளை விட்டாலும்
சைக்கிள் அவரை விடாது
பழைய ரஜினி படத்தில் வரும்
ஜானி குதிரை மாதிரி
பாதுகாப்பாக கூட்டிச் செல்லும்...

செல்வம் போல ஓட்ட
பயிற்சி செய்ததுண்டு
முயற்சி செய்ததுண்டு
பாதி கைக் கூடியிருக்கிறது
மீதியில் எனது ஜானி
கீழே தள்ளி இருக்கிறது...

நூலகத் தெருவில் போகும் போதெல்லாம்
செல்வத்திடம்  பாடம் படிப்பேன்
தூர மிருந்து பார்ப்பேன்
பேசியதில்லை
அவர் அமைதியில்
ஒருவித பயம் எனக்கு...

அந்த சீனியரிடம் முதல் முறையாக
சில வருடங்களுக்கு முன் பேச நேர்ந்தது
அந்தக் குழந்தையிடம்
இந்தக் குழந்தை பேச பயந்த
அந்த நாட்களின் நினைவுகளில்
சில பூக்கள் அகத்தில் மலர்ந்தது
நானும் அவரும் முகம் மலர
தலையசைத்துப் பிரிந்தோம்...

அண்ணன் செல்வம்
இப்போது ஆட்டோ காதலனாக
நான் எப்போதும் போல
வேடிக்கைப் பார்ப்பவனாக
சென்னையைச் சுற்றி வருகிறோம்...

பிறகு இதுவரை
அவரை சந்திக்கும் போதெல்லாம்
அகமும், முகமும்
90களின் நினைவுகளும்
மலரும், இனியும் மலரும்...