நீர்
தீயை அழிக்கிறது
விதையை வளர்க்கிறது

நீ
தீயை வளர்க்கிறாய்
விதையை அழிக்கிறாய்

 

பித்துப்பிடித்து இருப்பதற்கும்
பித்து பிடித்து இருப்பதற்கும்
இடையில் இடைவெளியே இல்லை...

 

ஊரே உறங்கும் நேரத்தில்
ஊளையிடும் தெரு நாய்கள்
எல்லைச் சாமிகள்

காணிக்கை தராமல்
கரம் அதனைத் தழுவாமல்
சொர்க்கம் சாத்தியப்படாது

தந்துப் பார்
தழுவிப் பார்
சொர்க்கம் வாலாட்டி கூட வரும்...

 

சிறகு இருக்கிறது
பறக்க நேரம் இல்லை
பாவம் பறவை

கால்கள் இருக்கிறது
நடக்க நேரம் இல்லை
பாவம் மனிதன்

 

கிணற்றை விட ஆழமாக இருக்கிறது
அதில் தெரியும்
முகத்தில் இரகசியங்கள்...

 

போதை
(போ)ன வெற்றிடத்தை
(தை)க்கும் போராட்டம்

போனது எதுவென்றாலும்
இருப்பது வெற்றிடம்
தைத்து மறைக்காதே
அந்தப் பாதை கொண்டு செல்லும்
வெற்றியிடம்

தை முதல்
திறந்தே வைத்தேன்
வெற்றிடம்
அது அட்சய பாத்திரம்
அள்ளி அள்ளித் தருகிறது
போதையை

காற்றாடி போதை
கயிறு எதற்கு?
கட்டவிழ்த்துப் பார்
கட்டுக்கடங்காத போதையை

கள் போதை
கெமிக்(கள்) எதற்கு?

காற்று போதை
மெத்தக் குடிக்க
கடற்கரை இருக்கு

நிலவு போதை
கனவு போதை
ஏதும் இல்லாமல் போனால்
உடல்
ஊரல் போட்டுக் காய்ச்சும்
தூக்கம் போதை
நான்கு பேர் இல்லாமல்
உன்னைத் தூக்கும் போதை

பெண் போதை
மண் போதை
பொன் போதை
பண் போதை
கண் போதை
மந்திரம் போதை
தந்திரம் போதை
எந்திரம் போதை
சகலமும் போதை
எந்த போதையில்
நில்லாது சுற்றுகிறதோ
இந்த பூமி...

வெற்றிடம்
அந்த அட்சய பாத்திரம்
உனக்கும்
அள்ளி அள்ளித் தருகிறதோ
அந்த சாமி...

 

தோழமை எனும்
சித்தாந்தம் தானே
கம்யூனிசம்

எனது உனது எனும்
சிந்தையற்றுப் போவதுதானே
தோழமை

தோழமைச் சிதைவதைத்தானே
ஒவ்வொரு தேர்தலும்
சொல்கிறது...

 

விறகுக் கட்டைகளாக
வெட்டி அடுக்கப்படுகிறது
ஓவியத்திலிருந்து கோடுகள்

தேம்பித் தேம்பி எரிகிறது
கண்ணீரிலான கோடுகள்
வெடித்து வெடித்து எரிகிறது
சிரிப்பிலான கோடுகள்

பிடி சாம்பலில்
ஒரு ஓவியம்
ஒளிந்திருக்கிறது...

 

ஒரு இரவுக்கும்
மறு இரவுக்கும்
இடையில்
எத்தனைப் பெரிய பகல்

ஒரு பகலுக்கும்
மறு பகலுக்கும்
மத்தியில்
இத்தனைச் சிறிய இருள்

ஒரு சிரிப்பிற்கும்
மறு சிரிப்பிற்கும்
இடையில்
எத்தனைப் பெரிய கண்ணீர்

ஒரு அழுகைக்கும்
மறு அழுகைக்கும்
மத்தியில்
இத்தனைச் சிறிய புன்னகை

ஒரு பிறப்பிற்கும்
மறு பிறப்பிற்கும்
இடையில்
எத்தனைப் பெரிய மரணம்

ஒரு இறப்பிற்கும்
மறு இறப்பிற்கும்
மத்தியில்
இத்தனைச் சிறிய ஜனனம்

 

திரும்பத் திரும்ப
படித்துப் பார்க்கிறேன்
அப்பாவை...

எனக்காக ஏனோ
வீணே யோசித்துத்
தவங்கிடந்தவர்...

அவர்
தவம் கலைத்த
வீணனும் நானே...

தவம் கலைத்த
எனக்கே நாளும்
வரம் கொடுத்தவர்...

செருப்புகள் தொலைப்பேன்
என் பாதங்களுக்காக
வறுத்தப்படுவார்...

சாப்பிட மாட்டேன்
என் உடலினை எண்ணி
அவர் புகைப் பிடிப்பார்...

அவர் தவறுகளை
என்னிடம் மறைத்தில்லை
எனக்கான பாடம் ஆக்கினார்...

சொத்து பத்தை விரும்பாதவர்
நம்பிக்கை வித்தை
விதைத்துச் சென்றார்...

அவர் தோட்டம் வளர்க்கவில்லை
காட்டை உருவாக்கிக் கொள்ள
சுதந்திரம் தந்தார்...

திரும்பத் திரும்ப
படித்துப் பார்க்கிறேன்
அப்பாவை...

தோளில் தூக்கி
வானில் தெய்வம்
காட்டி நிற்கிறார்...

வானில் தெரியும்
தெய்வமாகவும்
காட்சி தருகிறார்...

திரும்பத் திரும்ப
படித்துப் பார்க்கிறேன்
அப்பாவை...

தாகம் தீர
தோன்றும்
தாகம் போலவே...

 

ஏமாற்றிக் கொண்டே இரு
இல்லை ஏமாற்றாமலே இரு
இரண்டையும் செய்வதுதான் இங்கே பிரச்சினை

 

ஊரே உறங்கும் நேரம்
மயான அமைதி
ஊரே மயானம்

ஊரார் விழித்திருக்கும் நேரம்
மயானத்தில் மட்டும் அமைதி
ஊராரின் மயானம்

எரிக்கும் போது
சிரிக்கும் பிணத்திற்கு
எல்லாம் தெரிந்திருக்கும்...

 

இரவு நதியில்
தூக்கத் தூண்டிலில்
மாட்டக் காத்திருக்கும் மீன்கள்
விழிகள்

வலி இல்லாமல்
நினைவில்லாமல்
வேட்டையாடி
துடிக்கத் துடிக்க
பகலில் தூக்கி எறிகிறது
கடவுளின் கைகள்

 

அம்மாவை
கிறுக்கிக் கிறுக்கி வரைந்து
கிறுக்கனைப் போல
மடியினில் படுத்துக்கொள்ள
நான் சரியாக வரையாத உன் விரல்கள்
மிகச் சரியாகத் தலைக்கோதித் தூங்கவைக்கும்...

 

நிம்மதியாய் வாழ்வதற்கு
நிம்மதியை மறக்க வேண்டும்
உயிரை மறந்திருப்பது போல...

 

பூ
மழையில்
மலர்ந்து இருக்கிறது

பூ
வெயிலில்
மலர்ந்து இருக்கிறது

பூ
மகிழ்ச்சியில்
மலர்ந்து இருக்கிறது

பூ
சிரிப்பில்
மலர்ந்து இருக்கிறது

பூ
துக்கத்தில்
மலர்ந்து இருக்கிறது

பூ
கண்ணீரிலும்
மலர்ந்து இருக்கிறது

மலர்ந்தே இருக்கும்
காதல்
அன்பு
வாழ்க்கை
மௌனம்
நீ...

 

சிறகுகளுக்குத் தெரியாது உயரத்தை
உயரங்களுக்கு தெரியாது சிறகுகளை
தழுவல்கள் இப்படித்தான் சாத்தியமாகிறது

 

சொற்களோடு
வானத்தில் பறக்கிறேன்

சொற்களோடு
வானத்தைப் பார்க்கிறேன்

சொற்களோடு
விலகினேன் வானமானேன்

 

நாளெல்லாம் பானைகள் பொங்கட்டும்
உலகின் பசியினை ஆற்றட்டும்
உழவரை உலகே போற்றட்டும்
இயற்கைக் கடவுள் காக்கட்டும்

அன்புடன்
இனிய உழவர் திருநாள் வாழ்த்துகள்

 

சிறகுகள் இல்லை
இருந்தும்
வீட்டிலிருந்து கிளம்பும்போது
நான் பறவை

சிறகுகள் இருக்கிறது
இருந்தும்
கூடு வந்து சேர்ந்ததும்
பறவை நான்

 

குழந்தைக்கு குழந்தை
பொம்மை
அது பேசாத வார்த்தைகள்
உண்மை

 

வீழும் இலைகளுக்காக
கிளையில் நடனம் ஆடும் இலைகள்
சாவுக்கூத்து ஆடும் கலைஞர்கள்

மரங்களில் போல் இல்லை
மனிதர்களில் அத்தனை கலைஞர்கள்

 

தூங்கும் எறும்பை
பார்க்காத தருணங்களில்
நானும் தூங்கிக் கொண்டுதான் இருந்தேன்

தூங்கும் எறும்பை
நீ பார்த்ததே இல்லை என்கிறாய்
எதற்காக இப்படித் தேடி அலைகிறாய்
போ... போய் தூங்கு

 

திரும்பிடாத இந்த நொடியிலிருந்து
வாராத அந்த நொடிக்கு
விருட்டெனத் தாவுகிறது
ஒரு பறவை
ஒரு பட்டாம்பூச்சி
ஒரு தவளை
திரும்பிடாத இந்த நொடியிலேயே
இல்லாத இந்த சிறையிலேயே  வாழ்கின்றன

எனது கண்கள்
சிறைக்கு இந்தப் பக்கமா
அந்தப் பக்கமா
என்றுதான் தெரியவில்லை...

 

சிரித்துக்கொண்டே இருக்கும்
கடல் அலைகள்
சிரித்துக்கொண்டே இருக்கும்
சிறு பிள்ளைகள்
சிரித்துக்கொண்டே இருக்கும்
வண்ண மலர்கள்
சிரித்துக்கொண்டே இருக்கும்
விண் மீன்கள்
சிரித்துக்கொண்டே இருக்கும்
உன் கண்கள்

சிரித்துக்கொண்டே இருக்கும்
என் நிமிடங்கள்
இப்படித்தான் நீள்கின்றன...

 

உடைந்த உன் புல்லாங்குழலை
தூக்கி எறிய முடியவில்லை
உன் ஈரம் இருக்கும் வரை
என் காதோரம்
மெல்ல இசைக்கும் தானே...

 

தெளிந்து இருந்தேன்
கலங்கினேன்
தெளிவில்லாதது
தேடி அடைந்தது
ஓர் புதிய தெளிவை

கலங்கக் கலங்கக்
கிடைக்கிறது
ஓர் புதிய தெளிவு

கலங்காத நீரில்லை
கலங்காத வானில்லை
கலக்கம் ஓர் நடனம்

நடராஜன் நடனம்
நடை கூட நடனம்
நான் ஆடா நேரத்தில்
மனம் ஆடும் நடனம்

விதி ஆடும் நடனம்
விளையாட்டு நடனம்
துகளுள்ளே பொதிந்துள்ள
துகளாடும் நடனம்

ஆனந்த நடனம்
அழுகை நடனம்
ஆண்டவன் அருளிய
விலையில்லா நடனம்

அலை ஆடும் நடனம்
மலராடும் நடனம்
நமக்குள்ளே புகுந்திங்கு
காற்றாடும் நடனம்

ஜனனம் நடனம்
மரணம் தெளிவு
இறுதிவரை ஆட்டம்
வாழ்க்கை கொண்டாட்டம்

 

தேவதை என்ற சொல்
என்னுள் நுழைந்து வரையும் ஓவியம்

ஒன்று இவள்
இன்னொன்று அவள்

அழகு மட்டுமல்ல
இரகசியங்களும் சேர்ந்து இருக்கும்
அந்த ஓவியத்தில்

ஒரு கண்ணின் இரகசியம்
மறு கண்ணிற்கும் தெரியாது

ஒளி தொடும்போது
ஒளிந்து பார்க்கிறேன்
மழை தொடும்போது
மறைந்து பார்க்கிறேன்
இருள் தொடும்போது
கண்மூடி பார்க்கிறேன்
நான் தொடும்போது
கனவில் பார்க்கிறேன்

தேவதை என்ற சொல்
என்னுள் நுழைந்து வரையும் ஓவியம்
சொல் மறைந்து போய்விடினும்
ஓவியம் அழிந்து போவதில்லை...

 

தொட்டுத் தொட்டு
வரைந்த குதிரை
வளர்த்த குதிரையைப் போல்
வாழ்ந்து வருகின்றது
ஓவியனோடு

தொட்டுத் தொட்டு
அணைத்த காதலி
பிரிந்து மனதினில் போல
வாழ்ந்து வருகின்றது
ஓவியனோடு

கனவில் சுமந்து
நினைவில் கீழே தள்ளும்
சுகமான பயணம்
சுமையான தருணம்
இரண்டையும் தாங்கி நிற்கும்
அந்த ஓவியம்
வாழ்ந்து வருகின்றது
ஓவியனோடு

கடிவாளம் போடாதவனை
எந்தக் குதிரையும்
கொஞ்சம் அதிகம் நேசிக்கும் தானே

ஓவியனால் வாழும்
ஓவியங்கள்
ஓவியங்களால் வாழும்
ஓவியன்
நம்மால் வாழும்
கடவுள் போல...

 

என்னை விட
மிக நெருக்கமானவள்
நீ எனக்கு

உன்னை விட
மிக தொலைவில்
நான் எனக்கு

தூரம் மரணத்தையும்
நெருக்கம் ஜனனத்தையும்
மாறிமாறித் தருகிறது

எத்தனை ஜென்மம்
தெரியவில்லை
மீண்டும் ஒரு மரணம்

 

வந்தாள்
வந்தால் போதும்

தந்தாள்
தந்தால் போதும்

கனவில் வந்தாள்
கனவில் தந்தாள்
கனவே போதும்

 

நேற்றைப் போல் இன்று
இன்றைப் போல் நாளை

பழைய மனிதர்கள்
இன்னும் பழையதாக
கடந்த வருடங்களைப் போல்
கடந்து செல்கிறது
இந்த வருடமும்

புது வருடம்
புது நாள்
புது நாழிகை
புதிய பனி
புதிய வெயில்
புதிய மழை
புதிய காற்று
புதிய மேகம்
புதிய வானம்
புதிய பூக்கள்
புதிய நதி
புதிய கடல்
எல்லாமே
முதுமை இல்லாத புதியது

புதிய காலம்
புதிய பாலம்
புதிதில் புகுத்தப் பூக்கிறது
இறந்த காலம்
விட்டு விலகி வர
மனம்தான் என்றும் மறுக்கிறது

இன்னும்
புதிய மனிதர்கள்
வெறும் கற்பனையே
பழைய மனிதர்களை
முதுமை காட்டிக் கொடுக்கிறது

பிறந்த குழத்தையை
பழையதாக்கவே
நாளும் நாமும் முயள்கின்றோம்
புதிய ஆடைகள்
வாங்கி அணிந்து
புதிதைப் போல புனைகின்றோம்...

இனியேனும் என்னைப் புதிய உயிராக்கி
எனக்கேதுங் கவலையறச் செய்து
மதிதன்னை மிகத் தெளிவு செய்து
என்றும் சந்தோஷங் கொண்டிருக்கச் செய்வாய்!
என்றும் சந்தோஷங் கொண்டிருக்கச் செய்வாய்!