எல்லோர் மனங்களிலும் ஒரு ஓவியன் இருக்கிறான்
கண்களில் தெரிவதை எல்லாம்
அவன் மாற்றி மாற்றி வரைகிறான்
கண்கள் மூடி இருக்கையில்
அவன் கனவை வரைகிறான்
கண் இல்லாதவர்களுக்கு வாழ்வே கனவு
கனவோ... நனவோ...
எல்லாமும் எல்லாமும்
அழியப்போகும் ஓவியங்களே
அதுவரை அதுவரை
ரசித்துக் காணுவோமே
நாமும் ஓவியமே...
நடை பழகுதல்
மிதிவண்டி பழகுதல்
எல்லாமும் எல்லாமும்
பழகும்போதே
துவங்கும்போதே
அனுபவித்து மகிழ்
கொண்டாடித் தீர்
அல்லாது
அப்புறம் பார்த்துக்கொள்ளலாம் எனில்
இப்புறம் போல் அது இருக்காது
துவங்கும்போதே
துள்ளி ஆடினால்
நிச்சயம் மூச்சு முட்டும்
இருக்கட்டும்
முட்டி மோதும் மூர்க்கம்
முடிவுவரை வேண்டும்
அதனால் அதனால்
துள்ளி ஆடு
உயிர் மழையின்
கடைசித் துளி வரை...
விதைக்குள் இருக்கும் கடவுள்
தன்னில் இடம் கொடுத்து
தன்னையே இழக்கிறாரா?
தன்னையே வளர்க்கிறாரா?
பார்க்கும் இடமெல்லாம் பச்சை
உயிர்கள் உண்ண பழங்கள்
நின்று செல்ல நிழல்கள்
வேர்களுக்கு கிளைகளுக்கு
இலைகளுக்கு மலர்களுக்கு
காய் கனிகளுக்கு
அணிலுக்கு தேனீக்கு
சிறுவர்க்கு சிறகுக்கு
தும்பிக்கு தூசுக்கு
வெயிலுக்கு மழைக்கு
காற்றுக்கு வெற்றுக்கு
கனவுக்கு கவிதைக்கு...
தன்னில் இடம் கொடுத்து
தன்னையே இழக்கிறாரா?
தன்னையே வளர்க்கிறாரா?
விதைக்குள் இருக்கும் கடவுள்
