பேசிக்கொண்டே இருக்கையில்
தூங்கிடும் குழந்தைக்கு
கடைசி வார்த்தை தாலாட்டு...

மனித உடல்
மிருகத் தலை
பேதமற்ற உயிர்

கண்கண்ட தெய்வம்
கண்காணா தெய்வம்
பேதமற்றது தெய்வம்

யானை டாக்டர் தெய்வம்
அதை எழுத்தில் தந்தவர் தெய்வம்
அதனை மனதில் ஏற்பவர் தெய்வம்

எல்லாம் தூரமானது
நட்சத்திரங்கள் மிகவும் நெருக்கமானது

நட்சத்திரங்களும் தூரமானது
நீ நெருக்கமானாய்

நீயும் தூரமானாய்
நான் நெருக்கமானேன்

நானும் தூரமானேன்
எப்படியோ தூங்கிப் போனேன்

தூக்கமும் தூரப் போனது
எல்லாமும் நெருங்கி வருகிறது...

நீல வானின்
மறுபக்கத்தில் கடவுள்
கீழ் வானில்
ஏதோவொரு பக்கத்தில் நீ...

ரகசியமாக உன் பெயரை
எனக்குள் சொல்லும் போதெல்லாம்
நீ திரும்பிப் பார்க்கிறாய்...

நாளும் பொழுதும் நாடகம்
நடிக்காத நேரங்களில்
வேறு நாடகம்

புதைக்கவோ
எரிக்கவோ
புகையில் மூழ்குகிறேன்

உயிர்க்கவும்
சிலிர்க்கவும்
நதி இருக்கையிலே...

இன்பத்திற்கு லஞ்சம்
அதன் பெயர் போதை
இளைஞர்களே பெரும் ஊழல்வாதிகள்

யார் இறந்தால் என்ன
நாக்குக்கு சுவைதான் முக்கியம்
மற்றதெல்லாம் நாடகம்

சிறகுகள் இருக்கிறது
வானம் இல்லை பறப்பதற்கு
நினைவுகள் இருக்கிறது
நீ இல்லை அணைப்பதற்கு...

கடலாகிட வேண்டி வந்த
மலைத் துளியை பார்த்ததுண்டா...
பார்த்ததில்லை

கடல் மேல் விழுந்த துளியும்
கடலாகிட வேண்டி வந்ததா...
தெரியவில்லை

தொடர் மழையும்
நிற்கவில்லை
தொட்டுக்கொள்ள
நீயும் இல்லை
பைத்தியம் எனக்குள்
நிரம்பி வழிகிறது...

கலங்க வைத்தது சிறு கல்
தாங்கி நிற்கிறது
பெருங்கல்

பூரணம்
என்று ஏதுமில்லை
அதுவே பூரணம்

கடவுள்
என்று ஏதுமில்லை
அதுவே கடவுள்

காதல்
என்று ஏதுமில்லை
அதுவே காதல்

அன்பு
என்று ஏதுமில்லை
அதுவே அன்பு

மௌனம்
என்று ஏதுமில்லை
அதுவே மௌனம்

புனிதம்
என்று ஏதுமில்லை
அதுவே புனிதம்

எது இருக்கிறதோ
அதுவே வேடம்
அது எப்போது வேண்டுமானாலும் மாறும்...

பகலெல்லாம்
இரவை நிரப்புகிறேன்
இரவெல்லாம்
பகலை நிரப்புகிறேன்
வெளியெல்லாம்
சிரிப்பை நிரப்புகிறேன்
உள்ளெல்லாம்
கண்ணீர் நிரப்புகிறேன்
இதயமெல்லாம்
வெறுமை நிரப்புகிறேன்
வாழ்வெல்லாம்
இறப்பை நிரப்புகிறேன்
வழியும் வரை
காத்திருப்பேன்...

இன்னும் குழந்தைதான்
சிரி
அழு

தவறு செய்து
தவறு செய்து
சரியாகும் வாழ்க்கையில்

சரி செய்து
சரி செய்து
தவறாகிப் போகிறோம்...

கான்வென்ட் பள்ளிகளில்
அழகழகாய் வளர்கிறது
குரோட்டன்ஸ்...

அழிந்து வருகிறது
அரசு பள்ளிகளும் அதில்
ஆல அரச மரங்களும்...

காடு கம்யூன்
நாடு வியாபாரம்
நாடாளும் வியாபாரிகள்

வேலி போட்டால்
காடு வளராது

விதையுள் இருக்கிறது காடு
காட்டில் இருக்கிறது சுதந்திரம்
வந்தே மாதரம்...

யார் கையிலும் இல்லை
சுதந்திரம் சுதந்திரமாய்
வந்துபோகும் மூச்சு...

 

கனவெங்கும் நீண்டு
ஒட்ட வைக்க முடியாமல் தவிக்கிறது
நட்சத்திரத்தோடு ஒரு கை...

காணாமல் போனதாக
புகார் எதுவும் செய்யாமலே
திரும்பத் திரும்பக் கிடைக்கிறது கண்ணீர்

வீணாகப் போகிறதென்று
எவர் நினைத்தாரோ
யாரும் காணமல் ஒரு கை மெல்லத் துடைக்கிறது...

குழந்தையோடு
நிழல் சிரிக்கிறது
நிழல் இனிக்கிறது
நிழல் விளையாடுகிறது
நிழல் வானவில்லாகிறது

வளர்ந்துவிட்டால்
நிழல் அழுகிறது
நிழல் கரிக்கிறது
நிழல் தள்ளிவிடுகிறது
நிழல் வண்ணமிழக்கிறது

விழித்தெழ
தொலையும் கனவு
வாழ்க்கை

விழித்தெழாது
தொலையும் கனவு
மரணம்

ஒன்றுமில்லை உணர்வதற்கு
ஒன்றுமில்லை சொல்வதற்கு
ஒன்றுமில்லை கேட்பதற்கு
ஒன்றுமில்லை பார்ப்பதற்கு
ஒன்றுமில்லாதது இறையுணர்வு
ஒன்றுமில்லாதவன் இறைவன்

வேளாவேளைக்கு வந்துவிடுகிறான்
பெறாமல் போக மறுக்கிறான்
எல்லோர்க்குள்ளும் உண்டு
பசி என்னும் பிச்சைக்காரன்

 

செவிகள் அடைத்து விட்டேன்
இருந்தும் கேட்கிறது
நாக்கை சிறை பிடித்தேன்
இருந்தும் சுவைக்கிறது
மூக்கை மூடி விட்டேன்
இருந்தும் நுகர்கிறது
கண்களை கட்டிக் கொண்டேன்
இருந்தும் காண்கிறது
மேனியை போர்த்திக் கொண்டேன்
இருந்தும் தொடுகிறது
கடவுளை இல்லை என்றேன்
என்னுள்ளும் இருக்கிறது
இந்தக் கருவிகள் இயக்குவது...

கடவுளின் கைகளில் இருக்கும்
ஆடுகள் கூட
கசாப்பு கடைக்கு தான் செல்கின்றன...

உடற்கூறு மருத்துவர்தான்
உயிரைப் பற்றி
அவருக்கும் ஒன்றும் தெரியாது...

உயிர் போகும் வலியே இல்லை
வலி போனால் தான்
உயிர் போகும்...

சர்க்கரை
ஏறும் இறங்கும்
படகு கவிழும் வரை பயணிக்கும்...

பயம் எதற்கு
வெற்றுப் படகுக்கும்
கவிழும் நாள் உண்டு

மிதக்கும் வரை மித
கவிழும் போது கவிழ்
அடுத்தடுத்து நிகழ்வுண்டு

ஆற்றோடு செல்...

நோய் வந்து சொல்கிறது
'உடல் உனக்கு தேவையில்லை'
நோய் ஞானம்

சிறகில்லாமல் பறந்து வந்த மீனுக்கு
உன் பார்வையில் பட்டதும்
சிறகு முளைத்தது

சிறகு அசைக்கும்
உன் பார்வை பரவசத்தில்
பறப்பதில்லை அது எப்போதும் உன் வசத்தில்

நீரும் மறந்தது
வானைத் துறந்தது
உன் பார்வையிலேயே தவம் கிடக்குது

என்னை மறந்து
என்னைத் துறந்து
உன் பார்வைக்காகவே தவம் கிடக்கிறேன்

தூண்டில் இல்லாமல்
நீ பிடிக்கிறாய்
இருந்தும் ஏனோ வலி கொடுக்கிறாய்

அருகில் நின்று துடிக்கும் மீன்
எதிரில் நின்று துடிக்கும் நான்
எளிதில் பார்வை பார்க்காமல் நீ

விழி பாராயோ
வழி தாராயோ
கண்ணம்மா

விழி என்று சொல்வது
வழி மறந்து நிற்பது
அந்த மீனும் எதிரில் நானும்

நான் நிம்மதியாய் வாழ்வது
எனக்குத் தெரியாது
நீ நிம்மதியாய் வாழ்வது
உனக்குத் தெரியாது
கடவுள் போல நிம்மதி
யாருக்கும் தெரியாது
கூடவே இருக்கும் இருந்தும்
இந்தக் கூடு அறியாது...

சிறைபட்ட சிறுத்தையிடம்
சிறகுகள் வேண்டுமா என்று
கடவுள் கேட்கிறார்

தன் தோலை உரித்து
கடவுள் கையில் கொடுத்து
சிறுத்தை சிரித்தது

அதன் பற்களைப் பார்த்த கடவுள்
பக்குவமாய் அதை கேட்பதற்கு
சிரித்துக்கொண்டே வார்த்தைகளை தேடினார்...