நீ இல்லாத வெற்றிடத்தில்
உன்னை வரையக் கற்றுக்கொண்டன
கண்கள்

கண்கள் மூடி வரையும் போது
மிக நெருக்கமாகிறாய்
நான் வெற்றிடமாகிறேன்

வெற்றிடத்தை
வெளியில் காணும் போதெல்லாம்
நானுனக்கு நெருக்கமாகிறேனா...

இப்போது இங்கு
உன் கண்களுக்கு உள்ளாகவா?
என் கண்களுக்கு வெளியிலா?

பார்வையால் சிறு கல் எறிந்து
மனமும் வனமும் அதிர்ந்து
அடங்கும் நேரத்தில்
மீண்டும் ஒரு கல் எறிந்தாள்

மீண்டும் மீண்டும் கல் எறிந்தாள்
அவள் அப்படித்தான்
இரகசியங்கள் அறிந்தால்...

சரியாகச் சொல்லத் தெரியவில்லை
என்பதுதானே காதல்
சரியாகச் சொல்லத் தெரியவில்லை

சரியாகச் சொல்லத் தெரியவில்லை
என்பதுதானே உண்மை
சரியாகச் சொல்லத் தெரியவில்லை

சரியாகச் சொல்லத் தெரியவில்லை
என்பதுதானே கடவுள்
சரியாகச் சொல்லத் தெரியவில்லை...

காத்திருக்க மறுக்கும் யாவருமே
காத்துக் கொண்டுதான் இருக்கிறோம்
காலன் வரும்வரை...

வீடு மட்டுமல்ல
தனக்கான சவப்பெட்டியையும்
வைத்திருக்கிறது ஆமை

முதலும் முடிவும்
அறிந்த ஆமை
நிதானமாக இருக்கிறது

கூடி இருந்தாலும்
தனித்தே இருக்கும்
தாமரை இலை நீர் ஆமை

தரையில் தவழும்
நீரில் நீந்தும்
தனக்குள் இருக்கும்
வானில் பறக்கும்

ஒரு ஆமை
ஒரு வீடு
ஒரு உலகம்...

சில புறாக்கள்
சில நிமிடங்கள்
போதும்
காயங்கள் ஆறும்...

இந்த காய்ந்து சுருண்ட இலைகள்
ஊரிலுள்ள கிளவி போல
குனிந்து என்னை அருகில் அழைக்கிறது...

அவள்
உச்சி முகர்ந்து தரும் முத்தம்
நெஞ்சில் உதிர்கிறது...

இத்தனைக் காலமாய்
எத்தனைத் துளிகளாய்
இறங்கி வந்தாலும்
அப்படியே இருக்கிறது
தீராத வானம்...

நகர் பாலன் இன்று காலமானார்

பேரில் தொழில் பொதிந்தவர்
தொழிலில் வாழ்வை புதைத்தவர்
ஊருக்கு பால் ஊற்றியவருக்கு
ஊர் ஊற்றும் பால் நாளைக்கு
உறவுக்கெல்லாம் வேர் ஊன்றி நின்றவர்
வேர் அறுந்து வேறு இடம் போகிறார்...

உலகை வாயில் காட்டிய மழலைக்கும்
வியந்து பார்த்த மங்கைக்கும்
இடையில் ஓர் நீர்க் குமிழ்
தனக்கான பானையைத் தானே உடைத்திருக்கும்... 

மீன் தொட்டி போதும்
உணவு தந்தால் போதும்
எனும் மனிதா
மீன் மட்டும் பேச வாய் திறந்தால்...
உன் கைகள் செவி மூடும்

கடலுக்கு வழி தேடி
கணம் தோறும் புலம்பிடும்
கண்ணாடித் தொட்டி மீன்கள்...

குளத்தில், ஆற்றில்
விட்டுப்பார்
மீன் கடலைத் தான் தேடும்

கடல் சுதந்திரம்
கடல்
மீனின் ஞானம்

கடல் மீன்கள் கூட
கடலைத் தான் தேடும்
ஞானம் வந்த பொழுதில் தான்
கடலாக மாறும்
கடல்
ஆறு
குளம்
கண்ணாடி மீன் தொட்டி...

ஞானம் இல்லாதவர்கள்
வாழும் வீட்டின் சின்னம்
கண்ணாடி மீன் தொட்டி...

மனிதா
உன் ஞானம் தேடு
மீன்கள் வாழாது உன்னோடு...

 

ஞானமுள்ள முருங்கை
முறிக்க முறிக்கத் துளிர்க்கும்
பறிக்கப் பறிக்கக் கொடுக்கும்
பூத்துக் குலுங்கிச் சிரிக்கும்...

என்னது உன்னது என்றில்லை
அதனால்தான்
அத்தனைப் பட்டாம்பூச்சியும் அழகு...

இதயத் துடிப்பு
இசையாய் மாறும் தருணம்
காதல்

இடி இறங்கி
மலரும் மொட்டு
காதல்

புழுதிப் புயலில்
புல்லின் நடனம்
காதல்

கண்களின் கரையில்
உப்பளம் பூக்கும்
காதல்

இமைகள் திறந்து
எனக்குள் நுழையும் நீதான்
காதல்...

தன்னைத் தானே பூஜிக்கும்
நிழலால் மண்ணை நேசிக்கும்
காற்றைத் தான் அனைத்தும் சுவாசிக்கும்
மரம் வேறு மனிதன் வேறில்லை
பெயர்கள் மட்டுமே வேறு

பெயரில்லாமல் மாறினால்
பறக்கலாம் மிதக்கலாம் சிரிக்கலாம்
தருவாய்த் தவமிருக்கலாம்...

பேரண்டப் பெரு வெளிக்கு
சொந்தம் கொண்டாடும் கலைஞனிடம்
வாடகை கேட்பது நியாயமா?
அவனும் வாடகை கொடுக்கிறான்
அநியாயமா...

கொடுப்பதற்கு கோடி உண்டு அவனிடம்
அந்தக் கோடியில் சில நூறு கூட இருக்காது
நீ கேட்கும் அச்சடித்த காகிதம்

எப்படி இருக்கும்
சுயநலமில்லாத ஓவியனிடம்
சுயம் மறந்த கவிஞனிடம்
சுதந்திரமாய் திரியும் பறவையிடம்...

பேரண்டப் பெரு வெளிக்கு
சொந்தம் கொண்டாடும் கலைஞனிடம்
வாடகை கேட்பது நியாயமா?
அவனும் வாடகை கொடுக்கிறான்
அநியாயமா...

உருவம் எனும் சிறையில்
வாழ்ந்து பழகிய அறையில்
விடுதலைக்கு மறுதலிக்கிறேன்...

அருவம் என்னை
விடுவதாக இல்லை
அந்தப் பேரருவம்

உருவில் உள்ள வரை
உயர் தாழ்வு விடுவதில்லை
அருவத்தில் ஏதடா சிறிது பெரிது...

பறவையாய், மீனாய்
வாழ்வது போல் இல்லை
மண்ணில் மனிதனாய் திரிவது... 

நின்று எரியும் நெருப்பு
நாவுகளை நாலாபுறமும் துருத்தி
உலகை ருசிக்கிறது

தனக்குள் கருகும் வாசத்தை
நமக்குள் கமழும் மணமாக
மாற்றிச் சமைக்கிறது

நீர் உறிஞ்சி பற்ற வைக்கும்
காற்று வாங்கி தீ வளர்க்கும்
பூவும் தான் ஒருவகையில் நெருப்பு

தீக் குளிக்கும் பட்டாம்பூச்சி
தேன் எடுத்துப் பறக்கும்
நானும் முயன்று கனவிலிருந்து கண்விழித்தேன்...

பெயரில்லாப் பெருவாழ்வு (52)

முதியது இல்லை
புதியது என்போம்
ஒவ்வொரு வயதும் புதிதுதானே...

மொபைலும் கையுமாய் இருந்தாலும்
உள்ளிருக்கும் மிருகம்
வேட்டைப் பார்வையே பார்க்கிறது...

ஒடிசா ஒடிசா
இது என்ன புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா

மூன்று ரயில்கள் ஒன்றாய் மோதினாலும்
முன்னூறு பேர் இறந்து கூவினாலும்
காதுகள் கேட்காமல் இருப்பது புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா

இதயம் இல்லாத தேசத் தலைவர்கள்
இதயம் நொருங்கியதாய் சொல்லும்
விளம்பரங்கள் புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா

மோடிக்கும் அம்பானிக்கும்
தனி விமானம் சொகுசா
தயாராய் இருக்கும் புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா

வெங்காயம் விலை ஏறும்
உன் காயம் மீது ரயில் ஏறும்
காலங் காலமாய் அரங்கேறும்
அக்கிரமங்கள் புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா

பெரும் கிரிக்கெட் அரங்குகள் கட்டும்
அறுநூறு அடியில் சிலைகள் கட்டும்
ராமருக்கு பாலம் கட்டும் புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா

12 மணிநேரம் வேலை வாங்கும்
சில்லறை வணிகத்தை காவு வாங்கும்
பழையதை வாங்கி அச்சடித்து விற்கும் புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா

விவசாயம் அழிந்தாலும்
தன் சாயம் கலைந்தாலும்
ஓட்டு கேட்டு வருவோம் புதுசா...
விபத்தை பழகிக் கொள் மனுசா