பாதகம் ஏதுமில்லா
சாதகம் ஆனதொரு
போதைக்கு வழியில்லையா
கொண்டாட்டம் வாழ்வில்லையா...
நிலவினில் கால் பதிக்க
அறிவியல் உடனிருக்க
நிழல் அங்கு போய்வரும்
கனவிற்கு துணையில்லையா...
உடல் மனம் கெடுக்கும்
ஊக்கிகள் பலவுண்டு
கள்ளச் சந்தைகள் உண்டு
கலப்படங்கள் உண்டு
நல்ல போதை கொண்டு
நலமுடனும் வாழ்ந்து
கள்ளம் யாவும் மறைய
உள்ளம் தான் துணியாதோ...
பாதகம் ஏதுமில்லா
சாதகம் ஆனதொரு
போதைக்கு வழியில்லையா
கொண்டாட்டம் வாழ்வில்லையா...
வானம் மேலும் நெருக்கம் ஆகிறது
எனை பெற்றெடுக்காத அன்னை
நான் பெற்ற அன்னை
வானுலகம் சேர்ந்தார்...
நண்பனின் அன்னை
விட்டுப் பிரிந்தார் மண்ணை
திறந்தே வைத்திருந்த அவர் கண்ணை
நாங்கள் பார்க்கிறோம்
அவர் பார்க்கிறாரா தெரியவில்லை...
ஒருவராய் இருந்து வளர்த்தார்
இரு பிள்ளைகள்
அழகழகாய்ச் செய்து விற்று வந்தார்
பொம்மைத் தென்னைகள்
அரி ஓம் ஸ்ரீ நாராயண
எனச் சொல்லியே அலைபேசுவார்
பேசும் வார்த்தைகள் அத்தனையிலும்
நம்பிக்கையை ஊட்டுவார்
தெய்வமே நம்பிக்கையாய்
வாழ்ந்து வந்தார்
தெய்வ நம்பிக்கை இல்லா
எனக்காகவும் அவர் வேண்டி வந்தார்
சிரிக்கச் சிரிக்கப் பேசுவார்
நாங்கள் சிரிப்பதற்குப் பேசுவார்
காண வரும்போதெல்லாம்
எப்பொழுதும் புன்னகையே வீசுவார்
வளராத பொம்மைத் தென்னைகளும்
வளர்ந்து நிற்கும் இரு பிள்ளைகளும்
சொல்லில் அடங்காத துயரங்களுடன்
மௌனமாய் அன்னை அவர்களுடன்...
ஒரு பக்கம் கொராணா
மறு பக்கம் ஊரடங்கு
இடையில் சாமானியன்...
உழைத்து வாழும் மக்களுக்கு
தினப் பிழைப்பு தானே உயிர்நாடி...
எந்த மருத்துவருக்கும்
பரிச்சயம் இல்லாத நாடி...
மருத்துவத் துறை போல
பாதுகாப்புடன் பணி செய்ய
இவர்களையும் பயிற்றுவிக்கலாம்...
உழைப்புச் சங்கிலியை அறுக்காமல்
நோய்த்தொற்றுச் சங்கிலியை அறுக்கலாம்...
மாதச் சம்பளம் வாங்கும்
வீட்டிலிருந்து வேலை பார்க்கும்
எங்களுக்கும் 4000
தொழில் முடங்கி வருமானம் இல்லாத
உழைப்பாளர் உறவுகளுக்கும் 4000
இல்லாத உறவுகளின் கைகளிலே
சென்று சேர வேண்டும் 8000
தமிழ் நாட்டின்
2 கோடி குடும்பங்களையும்
வருமான, சொத்து விபரங்களுடன்
கணக்கு எடுக்க வேண்டும்
தனக்கு மட்டும் எல்லாம் எனும்
மனதை வேரறுக்க வேண்டும்
உண்ணும் உணவுகளில்
நச்சுக் கலப்படங்கள் நீக்கி
வணிகம் செய்ய வேண்டும்
உடலை உறுதி செய்ய வேண்டும்
கூட்டுயர்வை கல்வி ஆக்க வேண்டும்
நாட்டுயர்வை வேள்வி ஆக்க வேண்டும்
ஆளும் கட்சி, எதிர்க் கட்சி ஒன்றாக வேண்டும்
நாம் அனைவரும்
ஓர் தாய்ப் பிள்ளைகள் என்றாக வேண்டும்
குடிநீரை விலைக்கு விற்கும்
கொடுங் குற்றம் கலைய
நீரில் மாசு நீங்கும்
நம்மாழ்வாரை மனதில் விதைக்க
மண்ணில் நஞ்சு நீங்கும்
பசுமை எங்கும் ஓங்கும்
நாட்டில் விவசாயத்தைப் பெருக்கினால்
எந்தத் தொழில் நட்டமானாலும்
எல்லோர் வயிறும் லாபமாகும்
வந்த பேரிடரையும்
வரப்போகும் பேரிடர்களையும்
இவைகள் எதிர்கொள்ள ஏதுவாகும்
நடப்பு அரசின் உறுதிமொழியான
சான்றோர்கள் பலரின் ஒத்த குரலான
'சமுதாயத்தில் உயர் தாழ்வு சமநிலை'
எனும் கனவும் நனவாகும்...
சூரியனைப் பார்த்து
நாளை தாமரையும்
புதிய மலராகும்
நல்ல விடியல் உருவாகும்...
நான்கைந்து பேர்
நடந்து செல்லும்
சாதாரண வீடல்ல
எங்கள் வீடு
ஆயிரமாயிரம் பேர்கள்
நடந்து செல்லும்
பிரமாண்ட வீடு...
எங்கள் வீட்டில்
ஏராளமான அறைகள் உண்டு
அத்தனையும்
பிறர் வாழ விட்டுவிட்டோம்
பிறை பார்த்துப் பழகிவிட்டோம்
வாடகை கேட்பதில்லை
முன் பணமும் வாங்கவில்லை
அம்பானிக்கு 500 அறையாம்
சிரித்துச் சிரித்து மீளவில்லை
யார் வந்து போனாலும்
எதை எடுத்துக் கொண்டாலும்
கணக்குப் பார்ப்பதில்லை
யாரும் ஓர் தாய்ப் பிள்ளை
காலடிச் சிந்து
காணாமல் போகும்
கண்களும் மெல்ல
துயில் தேடிப் போகும்
சாலையோரம் தான்
எங்கள் சரணாலயம்
திறந்த வீட்டில்
தினம் சூர்யோதயம்...
தெருவோரப் பிள்ளைகள்
தேர் வேண்டாத முல்லைகள்
உலகம் எங்கள் வீடு
உள்ளம் எங்கள் கோயில்
சிரிப்பதற்குக் காரணம் தேடினால்
வாழ்வில் இறுதிவரை கிடைக்காது
மகிழ்ச்சி
கண்ணீருக்கு
நிறைய காரணங்கள் இருக்கலாம்
சிரிப்புக்குத் தேவையில்லை சிரி
அழும்போதும் சிரி
எச்சில் ஒழுகச் சிரி
வானம் பார்த்துச் சிரிக்கலாம்
மேகம் பார்த்துச் சிரிக்கலாம்
நிலவைப் பார்த்துச் சிரிக்கலாம்
கண்ணாடிப் பார்த்துச் சிரிக்கலாம்
கண் மூடியும் சிரிக்கலாம்
சிரித்தால் சிறகில்லாமல் பறக்கலாம்...
சிரிக்காமல் நேரத்தை இழக்காதே
சிரிக்காதோர் நேசத்தை வளர்க்காதே
சிரிப்போரை என்றும் பழிக்காதே
சிரிப்பிலே சிக்கனம் காட்டாதே
சிரிப்பை சேமித்து வைக்காதே
சிரிப்பை உள் வைத்துப் பூட்டாதே
மணிப்பர்ஸ் வேண்டாம் சிரி
மரணத் தருவாயில் சிரி
மரணிப்பவரைப் பார்த்துச் சிரி
மனிதன் என்றால் சிரி...
பிணம் என்று
நெருப்பில் இட்டாலும்
தீக் கொழுந்தாகச் சிரி
மண்ணில் மறைத்தாலும்
மலராய் மலர்ந்து சிரி...
தொட்டுப் பழகும் நிலத்தை மறந்து
எட்டி நிற்கும் வானம் ரசிப்பேன்
நிலம் ஈரமாய் இருப்பதற்கு
நானும் ஓர் காரணமோ...
பச்சை நிற தாவணி
என் கண்கள் குளிர
கட்டி வந்தாள்
நீல நிற தாவணியை
நான் காண்பதைக் கண்டு
பெரும் மூச்சிரைத்தாள்
விழி ஈர்ப்பு
எனைப் பிடித்திழுக்க
புவி ஈர்ப்பு விடுவதில்லை
பழி ஏதும் சொல்வதில்லை
பாதச்சுவடுகளை துரத்தவில்லை...
கருத்த மேகத்திடம்
முத்தம் ஒன்றுதான் கேட்டேன்
முத்த மழையால் என்னை
முழுவதும் நனைத்தது
கருத்த குயிலிடம்
முத்தம் ஒன்றுதான் கேட்டேன்
முத்த இசையால் என்னை
முற்றிலும் நிறைத்தது
கருத்த இரவிடம்
முத்தம் ஒன்றுதான் கேட்டேன்
முத்த இருளில் என்னை
மொத்தமாய் அணைத்தது
கருநீலப் பூவிடம்
முத்தம் ஒன்றுதான் கேட்டேன்
முத்த வாசத்தில் என்னை
கொள்ளை அடித்தது
கருத்த அவளிடம்
முத்தம் ஒன்றுதான் கேட்டேன்
முடியாது என்ற சொல்லுக்குக் கூட
முத்தம் கொடுக்காமல் கடந்து சென்றாய்...
மௌனமாய் மாறிட
வரம் ஒன்று கேட்டேன்
மௌனத்தை முத்தமிடும்
உன் இதழ்களில் சேர்ந்திட...
மேகத்திடம் குயிலிடம்
இரவிடம் பூவிடம்
கேட்டதெல்லாம் கூட
உன் இதழ்களில் சேர்ந்திடத்தானே...
சிறகை விரித்து
காதல் சிம்பொனியை
துவக்கி வைக்கிறது
ஒரு பறவை...
சிறகசைத்து சிறகசைத்து
பின்னிப் பிணைக்கிறது
பின்னணி இசையால்
உயிரை உறவை...
இசைப் பறவையா
இதயப் பறவையா
கூர்ந்து கூர்ந்து பார்கிறேன்
அந்தக் கனவை...
பறவை
பறந்து போனதா
கனவு
கலைந்து போனதா
யாரும் இல்லை...
பின்னணியில்
இசையும் இல்லை
இசைதான்
மௌனம் ஆனதா
நம்பமுடியவில்லை...
நரைப்பட நரைப்பட
நீ நாயகன்
திரைப்பட நாயகர்கள் போல்
'கட்' என்றால் நிறுத்துவதில்லை
இந்தக் களநாயகன்
செய்யாற்றில் பிறந்ததாலா
செயலாற்றலுடன் வாழ்ந்தாய்
நூலாலையில் உழைத்ததாலா
தன்மானத்துடன் திரிந்தாய்
சட்டமன்றமும் நாடாளுமன்றமும்
உன் நிராசை
நீதிக்காக வீதிக்கு வந்தது
உன் பேராசை
சமூகம் உன்னை
குனிய வைத்துக் குத்தியது
இருந்தும்
சமூகத்தை நீ
நிமிர வைக்கக் கத்தியது
இனி எப்போதும்
இங்குக் கேட்க்கப் போவதில்லை...
உடல்நலம் சரியில்லாமலா இறந்தாய்
இல்லை...
பொதுநலம் சரியில்லை
போராடிப் போராடி மறைந்தாய்
உன்னையே நீ
விதையாய் புதைத்தாய்
வீதி வீதியாய்
போராட்டங்களாய் முளைப்பாய்...
இது மறுநாள் ஒப்பாரி
உயிர்த்தெழுந்து வருவாய்
நீ முற்போக்கு முளைப்பாரி...
என் தலையணையில்
கொஞ்சம் தலை சாய்ந்திரு
எல்லா இரகசியங்களையும்
அது சொல்லும்...
உச்சி வெயிலிலும்
அதன் ஈரம் காய்வதில்லை
வெள்ளைப் பூத்திருக்கும்
சின்ன உப்பளமும் இல்லை...
கடலும் இல்லை
கப்பலும் இல்லை
பயணம் உண்டு
பாதை இல்லை...
மறந்து விடாதே
முடிவில் கிள்ளை
கண்கள் திறந்து பார்த்தாலும்
இது கனவு இல்லை...
என் தலையணையில்
கொஞ்சம் தலை சாய்ந்திரு
எல்லா இரகசியங்களையும்
அது சொல்லும்...
கவிதை கண்ணுக்குத் தெரிகிறது
சொற்களால் அதனை மறைத்து விடுகிறேன்
சொற்கள் மட்டும் இல்லையென்றால்
சொர்க்க வாசல் நுழைந்திருப்பேன்
கண்களுக்கு இரண்டு உலகம்
ஒன்று
கண்களுக்குத் தெரிவதும்
இரண்டு
கண்களில் தெரிவதில் தெரிவதும்
இரண்டாம் உலகம்
யாருக்கும் சொந்தமில்லை
அதனால் நெருக்கமாக இருக்கிறது
நெருக்கமாக இருந்தாலும்
கானகத்தில் காணும் இடமெல்லாம்
புத்துயிர்ப்பு, விசித்திரம், இரகசியம்...
