பெருகி வருகிறது
சாலையில்
வாகன நெரிசல்...

காரில் செல்பவரைப் பார்த்து
பைக்கில் செல்பவர் சிரிக்கிறார்
பைக்கில் செல்பவரைப் பார்த்து
சைக்கிளில் செல்பவர் சிரிக்கிறார்
சைக்கிளில் செல்பவரைப் பார்த்து
நடந்து போகிறவர் சிரிக்கிறார்
நடந்து போகிறவரைப் பார்த்து
நடைபாதையில் அமர்ந்திருப்பவர் சிரிக்கிறார்
மதில் மேல் குரங்கு ஒன்று
அவரைப் பார்த்து சிரிக்கிறது
வெண்ணிலாவும் வந்துவிட்டது
யாரைப் பார்த்து சிரிக்கிறது...

பெருகி வருகிறது
சாலையில்
வாகன நெரிசல்...

ஆமாம்
சிரித்து தான்
கடக்க வேண்டும்

அழுதால்
சாலை தாங்காது
வடியாத நீர் இன்னும்
இங்கே வற்றாமல் உள்ளது...

மண்ணில் மட்டுமல்ல
எல்லோர் மனதிலும்
ஒரு சுடுகாடு

எப்போதும் 
புதைந்துகொண்டோ எரிந்துகொண்டோ
சில நினைவுகள்...

மண்ணில் மட்டுமல்ல
எல்லோர் மனதிலும்
ஒரு பூந்தோட்டம்

எப்போதும்
பூக்கும் மணக்கும்
சில நியாபகங்கள்...

திரைச்சீலைக்குள்
சமாதானம் ஆகாதொரு பறவை
அதன் கனவெல்லாம் சமாதானப் பறவைகள்...

கொஞ்சநேரம் இலையாக
வந்தமர்ந்த பறவை
கொஞ்சநேரம் இலையாக
பார்த்துக்கொண்டிருந்த நான்
கொஞ்சநேரம் இலையாக
மாறிடும் உலகம்
கொஞ்சநேரம் இலையாக
கொஞ்சநேரம் மழையாக
கொஞ்சநேரம் வானாக
கொஞ்சநேரம் நீயாக
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
நகர்கிறது வாழ்க்கை...

கூண்டைத் திறந்து விடு
பறவை பறக்கும்
உனக்கும் சிறகு முளைக்கும்...

திறந்துவிடச் சொல்லி
ஓயாமல் கீச்சிடுகிறது
கூண்டுப் பறவைகள்

மனம் திறக்காத மனித மிருகங்கள்
மாயக் கூண்டுக்குள்
அடிமைகளாக அடியெடுத்து
இங்கும் அங்கும் அலைகின்றன...

அவை எப்போதும் கூண்டுகளை
திறந்து விடுவதில்லை 

வானில் நான் இன்னும் குழந்தைதான்
நட்சத்திரங்களை எண்ணிக்கொண்டே
வாங்கச் சென்ற பொருட்களை மறப்பேன்
மறப்பேன் என்று எழுதித் தந்த
காகிதத் துண்டையும் இழப்பேன்
பின் தலையில் சொறிந்து
மறந்ததை எடுப்பேன்
சர்க்கரை வாங்கித் திரும்புகையில்
சிறிது மண்ணில் இறைப்பேன்
என்னைப் போலவே வந்து
எண்ணுகிறது ஒரு எறும்பு
மண்ணில் நீ இன்னும் குழந்தைதான்
வானில் நான் இன்னும் குழந்தைதான்...
நட்சத்திரங்களை எண்ணிக்கொண்டே
மீண்டும் மறந்து கொண்டிருக்கிறேன்
வாங்கி வந்ததையெல்லாம்...

ஒளியின் பாதையில் நிழலும்
நிழலின் பாதையில் ஒளியும்
ஒன்றுக்காக ஒன்று காத்திருக்கும்
மௌனமாக ஒன்றையொன்று பார்த்திருக்கும்

அருகருகே இருப்பதாகத் தெரியும்
தனித்தனியே மாறிமாறிச் சுழலும்
கானல் நீரில் ஒன்றிணையும்
இடைவெளியின்றி கட்டித் தழுவும்

 

நெருஞ்சில் முத்தங்கள்
நெருங்கிப் பழகிய பாதங்கள்
நடக்கும்போது பறக்கும்
நொடியில் யாரை நினைக்கும்...

நீர் இல்லாத நதியில்
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது நினைவுகள்
அதில் நனைந்து கொண்டிருக்கிறது கால்கள்...

எல்லாம் போலியாக உள்ளது
ஒரு உண்மை படாதபாடு படுகிறது
தன்னைப் போலியாக மாற்றிக்கொள்ள...

முளைத்துக் கொண்டிருப்பது
இரவா சிறகா
நான் பறக்கத் துவங்குகிறேன்...

வேற்று உலகம் இருக்கிறது
அங்கிருந்துதான் வந்திருக்கிறேன்
இங்கிருந்து பார்த்தால் தெரிகிறது...

மழலையாக ஒரு உலகில்
மல்லாந்து மணலில் படுத்து ஒரு உலகில்
அவ்வுளகில் இப்போதும் ஒரு இணை விளையாடுகிறது
ஒரு துணை பக்கத்தில் படுத்திருக்கிறது...

புகை ஊதும் போதெல்லாம்
சங்குச் சத்தம் கேட்கிறது
எச்சரிக்கை மணி அடிக்கிறது
எச்சை துப்பி மனம் அழிக்கிறது
உள்ளுணர்வு முள்ளாய் வாயைத் தைக்கிறது
இரத்தம் சீறி வந்து தையல் பிரிகின்றது
முகம் தெரியாதவர்கள் ஊர்வலம் போல்
புகை மௌனமாக மெல்ல நகர்கிறது...

சந்தோசத்தில் ஒன்று
துக்கத்தில் ஒன்று
இன்னும் விட்டபாடில்லை
இந்த சிகரெட்...

எல்லா காரணங்களிலும்
ஒரு நியாயம் இருக்கிறது
எல்லா நியாயங்களிலும்
ஒரு வலி இருக்கிறது

இரு விரல் துப்பாக்கியில்
எனை நானே குறி வைக்கிறேன்
வெண்புகை குண்டுகளை
நெஞ்சத்தில் பாய்ச்சுகிறேன்

கதறும் நுரையீரல்
புகையுள் தினம் அழுது
பழிவாங்க ஆகும் பழுது
தொடர் இருமல் அதன் சிரிப்பு...

காலடி ஓசைகள் எல்லாம்
நகரங்களை விட்டு தூரப் போனது

நகரங்களில் பாதங்கள் மெதுவாக
மிகக் குறைவாகப் பேசுகிறது

பள்ளிக்கு செல்கையில்
நண்பர்கள் நாங்கள் பேசுவதை விட
எங்கள் பாதங்கள் அதிகம் பேசியது

நாங்கள் ஓடி விளையாடையில்
பாதங்கள் தரையைத் தட்டி
உற்சாகப் படுத்தியது

வரும் முன்னே எச்சரிக்கும்
ஆசிரியர் பாதங்கள்

எச்சரிக்கையாய் இருந்தும்
சத்தமில்லாமல் ஏமாற்றிப் போகும்
களவாணி பாதங்கள்

ஆசை ஆசையாய் அன்னமிடும்
அம்மாவின் பாதங்கள்
இன்னும் கொஞ்சம் சாப்பிடச் சொல்லும்

அருகில் இல்லை என்றாலும்
அப்பாவின் பாதங்கள்
எனக்காகவே பேசி அலையும்

கண்மூடிச் சொல்வேன்
அன்பே உன்னுடைய பாதங்கள்
திருட்டுப் பூனை போல
எனை திருடிச் செல்ல வரும்...

உலகின் பொது மொழி
இன்றும் கிராமங்களில் வாழும் மொழி
நடைமொழி தொடர்வோம் தோழர்களே...

உண்மையாக மட்டும்தான் இருக்கத் தெரியும்
உண்மை மட்டும்தான் என்னுடன்
பொய்யாக மட்டும்தான் இருக்கத் தெரியும்
பொம்மை மட்டும்தான் என்னுடன்
இரண்டும் கலந்து இருக்கத் தெரிந்தால்
எல்லோரும் இருப்பார்கள் என்னுடன்...

நாவின் நாடகம் பசி
தினமும் அரங்கேறும்
யாரும் பார்ப்பதில்லை...

எல்லோர்க்கும் தெரியும் ஒன்றை
யாருக்கும் தெரியாமல் எடுத்து வந்தேன்
எல்லோரும் அதைக் கேட்டு என் பின்னே
வருவது போல உணர்ந்து நின்றேன்
அன்னாந்து வானம் பார்த்தேன்
எல்லோர்க்கும் தெரியும் ஒன்றாகவே
அது இப்போதும் அங்கேயே இருக்கின்றது

யாருக்கும் தெரியாமல் எடுக்கும் கலை
யாரிடம் கற்றது என நினைத்தேன்
உன் முகம் வந்து போகின்றது
என் இதயத்தை தொட்டுப் பார்த்தேன்
அது இப்போதும் அங்கேயே துடிக்கின்றது
தெரியாமல் எடுப்பதை மட்டுமல்ல கற்றது
தெரியாமல் வைப்பதையும் கூட...

வீட்டிலிருந்து ஆட்டோவிற்கு
ஆட்டோவிலிருந்து மருத்துவமனைக்கு
மருத்துவமனையில் ஒரு படுக்கை கிடைக்கும்வரை
தன்னையே நம்பி இருந்தாள்
அவள் உயிரை கெட்டியாக பிடித்திருந்தாள்
அது ஒன்று மட்டும்தான்
அவள் திரும்பி வரும்வரை
எனை ஆறுதலாக பிடித்திருந்தது...

ஒன்று இரண்டு பக்கங்களில் அல்ல
சில நேரங்களில்
ஒன்று இரண்டு வார்த்தைகளிளேயே
தொலைந்து விடுகிறேன்...

பக்கத்து வீட்டு நாய்க்கு
உன் சினேகம் தெரியாது
உனக்கு பக்கத்து வீட்டு நாயின்
பாசம் புரியாது

அமைதியாய் தாண்டிச் செல்கிறாய்
என்று அதுவும்
குறைத்துக் கொண்டே இருக்கிறது
என்று நீயும்...

சாட்சியாய் இருக்கும்
எனக்கு மட்டும்தான் தெரியும்
நீ தாண்டிச் சென்று புன்னகைப்பதும்
நீ மறையும் வரை அது பார்த்து நிற்பதும்

புறம் காட்டி நிற்கும்
புலன்களை எல்லாம்
அகம் பார்த்து இருக்கும்
நெற்றிப் பொட்டில்
கட்டிப் போட்டது யார்?

ஐந்து குதிரை பூட்டிய
ரதம் ஒன்று
ஒற்றைக் காலில்
இழுத்து இழுத்துப் போகிறது...

உச்ச வெறி
உச்சந்தலை ஏறி
பிய்த்து எறியப் பார்க்கிறது
கண்ணுக்கு தெரியாத சங்கிலி
குலுங்கிக் குலுங்கிச் சிரிக்கிறது...

 

மண்புழு மீனுக்கு
மீன் எனக்கு
நான் மண்புழுவுக்கு...

எல்லாமும் நானாக இருந்திருக்கிறேன்
என்னை நான் தந்திருக்கிறேன்
எடுத்தும் இருக்கிறேன்

பரிணாமம் வளர்ந்ததிலே
நானும் வந்தேன்
பரிகாரம் செய்திடவே
தன்னைத் தந்தேன்

உயிர்கள் ஒன்று
உயிரிலிகள் ஒன்று
எல்லாமும் ஒன்று
இந்த உலகப் பந்து...

ஒரு வானம்
பல மேகங்கள்
ஒரு ஆன்மா
பல மனிதர்கள்

 

வேர்கள் தவமிருக்கும்
இலைகள் ஆர்ப்பரிக்கும்
கிளைகள் சாட்சியாய் இருக்கும்
ஞானம் பூத்துக் குலுங்கும் பூக்கள்...

எச்சரித்தே
விழிகளை பார்க்கச் சொல்கிறாய்
எக்குத்தப்பாக மாட்டிக்கொண்ட பின்புதான்
எனக்கு விளங்கியது...

உன் விழியில்
அந்தச் சுழலில்
கரையில் நின்றே காணாமல் போகிறேன்...

பூத்தது கனவு
உதிர்ந்தது நான்

சிறகு முளைத்த கனவு
உன் விழிகள்

நீ சிமிட்டச் சிமிட்ட
நான் பறக்கிறேன்...

மேகம்
நிலவு
நட்சத்திரங்கள்
அருகில் சென்று ரசிக்கிறேன்...

என்னுடனே பேசுகிறேன்
என்னுடனே மௌனிக்கிறேன்...

சித்திரம் போல்
ஒரு உலகை
என்னைச் சுற்றி வரைகிறேன்...

பூத்தது கனவு
உதிர்ந்தது நான்

உன்னால்
குடைக்கும்
மழைக்கும்
கொண்டாட்டம்
கும்மாளம்

கண்கள்
உடைக்கும்
இடைக்கும்
இடையில்
தள்ளாடும்

மனம்
நினைக்கும்
தவிக்கும்
துடிக்கும்
அன்றாடம்

காலம்
இணைக்கும்
வரைக்கும்
மிதக்கும்
வெற்றோடம்