இரவும் பகலும்

ஒளியும் இருளும்

கட்டிப் புரளும் இணைகள்... 

காதல்...

சந்திர வெளியில்

சுந்தரி நினைவில்

கால் பதிக்கும்... 

காதல்...

 

உதிரும்

இருந்தும்

மலரும்... 

காதல்...

 

சலசலத்து ஓடும்

ஓடையின் ஓரம்

கொஞ்சம் தனியாக நில்

நான் தனியாக

உன்னோடு பேசிக் கொண்டிருப்பது 

கேட்கும்...

காதல்...

சந்தித்ததா

பிரிந்து

சிந்திப்பதா... 

காதல்...

நான் பேசி

நீ கேட்க வேண்டும்

எனும் மனதை

நீ பேசி

நான் கேட்க

மாற்றிவிடுவது... 

காதல்...

காத்திருப்பில்

தவிப்பை உருவி

தவத்தை விதைக்கும்... 

காதல்...

பூ மலர

நட்சத்திரம் ஒளிர

உள் ஊறும் மின்சாரம்... 

காதல்...

புல்லாங்குழலுக்குத் தெரியாது

தான் இசைப்பது

தீபத்திற்குத் தெரியாது

தான் சுடுவது

உனக்குத் தெரியாது

நீ என்னைக் கவர்ந்தது

எனக்குத் தெரியாது

என்னை நான் இழந்தது... 

காதல்...

எங்கிருந்தோ பார்க்கிறாய்

எங்கிருந்தோ அழைக்கிறாய்

எங்கிருந்தோ பைத்தியம் ஆக்குகிறாய்... 

காதல்...

கண்கள் 

பேசக் கற்றுக்கொள்ளும்

துவக்கப்பள்ளி... 

நூறு வயது தொட வேண்டும்

என்ற ஆசையும்

உன்னோடே போனது... 

வெறும் ஆகாயமாய்

அலையும் மேகங்களாய்

காண முடியாததிலிருந்து தான்

இத்தனை வேதனையும்

ஆரம்பமானது... 

ஒவ்வொரு தூரலிலும்

ஆயிரமாயிரமாய்

உள்ளம் சிதறுதடி... 

ஆசை...

தொட்டுத் தொட்டு

கடைசித் தொட்டு

தொட்டு விட முடியலை... 

இல்லாத போது

ஏன் இத்தனை அழகானாய்

ஒலியே ஒளியே ரதியே... 

மரணம்...

 

பெரும் காதலல்லவா

பெரும் காத்திருப்பல்லவா

பெரும் மௌனமல்லவா... 

பொறு

கொஞ்சம் பொறு

இன்னும் கொஞ்சம் பொறு... 

பூர்வ ஜென்மக் காதலி

எப்படி விடுவாள்

நிச்சயம் தொடுவாள்... 

காதல்...

என் ஜன்னலுக்குள்

நீ வரும்போது

வீடும் விண்மீன் ஆகுதடி... 

மூடுபனி... 

இன்னும் கொஞ்சம் இழுத்துப் போர்த்தி

தூங்கச் சொல்கிறது இயற்கை

மௌனமாய் ரகசியமாய்

என்ன புத்தி இது

எழுந்து சென்று பார்க்கிறது

எதையும் நம்ப மறுக்கிறது

மூடுபனி சிரித்தது

மெல்லத் தொட்டணைத்தது 

சமாதானம் செய்தது

குளிர்ந்த மனது 

குட்டித் தூக்கம் போட்டது 

போர்வைக்குள்... 

மூடிய விழிக்குள்ளும் 

வந்தது மூடுபனி

யாரையோ ஒளித்து நிற்கிறது

ஊடுருவிப் பார்க்கும் விழிகள்

பரிட்சையமானது தான்

என் சொர்க்க வாசல் தான்... 

காதலில்...

கண் பார்

கரம் கோர்

வான் சேர்

சிறகை விரி

சுற்றித் திரி

பித்துக் குளி

தொலைந்து போ... 

வலி தான்

தூரத்திலிருந்து வந்தமர்ந்து

இதயத்தில் காதலானது

வலி தான்

எனக்கே எனக்கானதாக

எண்ணியெண்ணி ஏங்கவைத்தது

வலி தான்

புழுவென ஊர்ந்துவந்து

மனதில் பட்டாம்பூச்சியானது

வலி தான்

துன்பமாய் இன்பமாய்

இருவேடம் பூணுவது

வலி தான்

யாவுமது நடத்தும்

நாடகம் தான்

வலி தான்

யாரோடும் பேசாது

என்னோடுமட்டும் பேசுவது

வலி தான்

பைத்தியம் ஆக்கியது

தெளிய வைத்தது

வலி தான்

போகும் மானம்

கிடைக்கும் ஞானம்

வலி தான்

போரைத் துவங்குவது

சமாதானம் செய்வது

வலி தான்

வினை ஊக்கி

வினை நீக்கி

வலி தான்

ஊட்டும் பால்

ஊற்றும் பால்

வலி தான்

பூக்கிறது

உதிர்கிறது

வலி தான்

கொண்ட உயிர்

கொண்டுபோகும் மரணம்

வலி தான்

வாழும் பேய்

சாகும் கடவுள்

நிழல்

நிஜம் இல்லைதான்

விலகிப் போனாலும் வந்துவிடுகிறது... 

மலர் மலர்ந்து எதையோ எழுதுகிறது

மனம் மயங்கி எதையோ படிக்கிறது

மலரும் மனமும் மௌனமாய் பேசுகிறது

உனைப் பார்த்து

நான் படித்தது

நியாபகம் வருகிறது... 

இதயம் மலர்ந்திடவே

கண்ணீரைச் சிந்துகிறாய்

சுற்றிச் சுற்றி வருவோம்

சூரியன் பார்த்துக்கொள்ளும்

வாழ்க்கை திருவிழா 

குழந்தையாய் கொண்டாடிக் கொண்டாடி

வர வேண்டும் உலா... 

இனிய பிறந்தநாள் வாழ்த்துகள் தம்பி

 

லப்பிற்கும் டப்பிற்கும்

இடையில் இருக்கும் மௌனம்

மரணம்... 

"இதயம் உள்ள கைத்தடி"

நிழல் அவனைப் பிடித்துப் போகிறது

அவன் தடியைப் பிடித்துப் போகிறான்

தட்டித்தட்டிப் போகிறது தடி

இருவரையும் கூட்டிக்கொண்டு... 

டக் டக் டக்... 

கேட்கிறது

அதன் இதய ஒலி

காற்று

தொட்டு உடையும் 

நீர்க் குமிழ்

தொட்டுத்தொட்டு உடையும்

நாமும் குமிழ்

உடைந்த எல்லாமும் வானம்

நீயும் நானும்

உடைந்து கொண்டிருக்கும் வானம்

பெரிது பெரிது

வானம் பெரிது

உடைந்து உடைந்து

ஆகும் பெரிது... 

தோளுக்கு மேல் வளர்ந்தால்

மகனோ மகளோ தோழனாம்

நான் அமர்ந்து அமர்ந்து 

உனை தோழனாக்குவது

உனக்குப் புரிகிறதா? 

என் அன்பு மகனே

என் உயிர்த் தோழனே... 

தனிமை...

மருந்தாக 

மயிலிறகாக

குணமாக 

என்றேதும் நினைப்பதற்கில்லை

குத்து வாலாக

வேலாக

அம்பாக

என்றேனும் என்னில் பாய 

வேண்டிடும் இதயம்