காலிப் பூந்தொட்டியின்

கனவு பூக்குமா? 

மெய்ப்படும் எனின்

பூப்பது புதிதா... 

உலகின் கடைசி இரு நபர்களும்

மூன்றாம் நபரைப் பற்றித்தான்

பேசிக் கொண்டு இருந்தார்கள்

கடவுள் 

அவர்களுக்குப் பரிசாக

ஒரு ஆப்பிளைக் கொடுத்தார்

மண்ணில் காட்டையும்

மனிதரில் கேட்டையும்

வளர்த்தது ஆப்பிள்

மீண்டும் 

காதல் அன்பு விரோதம்

தோன்றியது பெருங்கூட்டம்

மூன்றாம் போருக்குப்

போகும் வழியில்

சில ஒத்திகை நடக்கிறது

குண்டுகள் வெடிக்கிறது

குழந்தைகள் அழுகிறது

கடவுள் காத்துக் கொண்டிருக்கிறார்

கையில் ஒரு ஆப்பிளுடன்... 

பட்டாம்பூச்சிக்குப் பகல் இருக்கிறது

மின்மினிக்கு இரவு இருக்கிறது

எனக்கு கனவு இருக்கிறது... 

என் மீது ஏறி

நகர்ந்து கொண்டிருந்தது எறும்பு

நான் மலரா

நான் பாறையா

எண்ணுகையில்

நசுக்கிய விரலிடம்

எறும்பு கடைசியாகச் சொன்னது

'நீ மனிதன்' என்று... 

தேநீர் இல்லை

தனிமையில் அருந்தும் போது

தேவலோக நீர்... 

தாயே இமயம்

அவள் அன்பே சிகரம்

உயிரே அவள் கொடுத்த உதிரம்... 

உனக்கும் தெரியாது

எனக்கும் தெரியாது

இருவரும் சிரித்துக் கொண்டோம்

உன் பெயரை 

என் பெயரை 

தெரியாமலே கடந்து சென்றோம்

நாளையும்

நாம் சிரிக்க

இதுவே நம் ரகசிய ஒப்பந்தம்

தெரிந்த நபர்களோடு இருக்கும்போது

தெரியாமல் சிரித்து விட்டேன்

அத்தனைக் கண்களும் என்னை

பைத்தியம் என்கிறது

நீயும் எனை நினைத்து

சிரித்திருக்கக் கூடும்

எத்தனைக் கண்கள் உன்னை

பைத்தியம் என்கிறது

உனக்கும் தெரியாது

எனக்கும் தெரியாது

நேற்றையை விட கொஞ்சம் 

கூடுதலாய் சிரித்துக் கொண்டோம்

என்றால்

இன்று எத்தனைக் கண்களுக்கு

நாம் பைத்தியமோ

எத்தனையோ நாட்கள் 

இப்படியே நாம் கடந்தோம்

பெயரைக் கூட இன்னும் அறியாமலே

இப்போதெல்லாம்

என் கண்களே என்னை

பைத்தியம் என்கிறது

உன்னை

உன் கண்கள்

சொல்கிறதா... 

சொன்னால் சொல்

நம் ரகசிய ஒப்பந்தம்

இன்றோடு முடியட்டும்

உன் பெயரும்

என் பெயரும்

நம் இதழ்கள் பரிமாறட்டும்... 

இலை இல்லாத

வேர் இல்லாத 

வெறும் குச்சி

தீயாக மலர்ந்தது

தானாக உதிர்ந்தது

யாருக்கும் தெரியாமல்

தேன் குடித்தப் பட்டாம்பூச்சி

புகையாக பறந்தது

நடுவானில் கரைந்தது

சாதல் சாதல் சாதல்... 

திட திரவ வாயு

எந்த நிலையிலும்

உன்னைப் பிடிக்கும்

நீ பிடிக்கப் பிடிக்க

நான் என்னை அகற்றி

உன்னை நிரப்பிக் கொண்டேன்

தன்னை நிரப்பி நிரப்பி

என்னை நீ

முற்றிலும் அகற்றிவிட்டாய்

அட பைத்தியமே

இனி எந்த நிலையிலும்

நீ எனக்கு வேண்டாம்

இல்லாது நான் போனதனால்

பொல்லாத உனை அறிந்தேன்

இனி நில்லாது செல்வேன் எனைத் தேடி

நான்

நானாக இருப்பதுவே

போற்றி போற்றி... 

தானே வலை பின்னி

தானே இரை ஆகும்

சிலந்தி மனிதன்... 

இதயம் இருந்தவள் தான்

இதயம் இழந்தவள் தான்

இருக்கும் இடம் தெரியும் தான் 

இருந்தாலும் தான் என்ன?

இறுதிவரை அவனிடமே இருந்து

துடியாய்த் துடிக்கட்டும்...

இறந்தும் அவன் நினைவாய் வாழ

இப்போதிங்கு பயிற்சி செய்கிறேன் 

கல்லாய்த் தெரிகிறேன்...

இதயம் இருந்தவள் தான்

இதயம் இழந்தவள் தான்

இருக்கும் இடம் தெரியும் தான் 

இருந்தாலும் தான் என்ன...

உள்ளே மலர்ந்து

வெளியே முட்களால் மறைத்து வைக்கிறாள்

கள்ளி... 

உனக்குத் தெரியாமல் உன்னைத் தாங்கி நிற்கிறான்

முத்தம் தந்து ரத்தம் சிந்த காத்திருக்கிறான்

கள்வன்... 

பசி 

ஒளிந்திருக்கும் ஆதி மிருகம்

கண்களுக்குள் பதுங்கிப் பாயக் காத்திருக்கும்... 

காடாகிலும் நாடாகிலும்

பசி வளர்ந்தால்

வேட்டையாடிக் கொல்லும்... 

காணத அந்தக் கடவுளை

வழிபட்டுப் படையல் படைக்காவிடில்

பேயாகி  இரத்தப் பலி கேட்கும்... 

நிழலை நானும்

என்னை நிழலும்

பார்க்கும் வேளையில்

நான் குழந்தை... 

என் பந்தை நிழலுக்குத் தந்தேன்

நிழல் பந்தை எனக்குத் தந்தது

ஆனாலும்

என் பந்து என்னோடு

நிழல் பந்து நிழலோடு... 

தன் நிழல் தான்

என்றாலும்

நிரந்தரம் இல்லை... 

நான் நானாக 

உணர்ந்த தருணங்களில்

எனக்கு இரு நிழல்கள்... 

நீண்ட இடைவெளிக்குப் பின்

நாம் பார்த்துக் கொண்டோம்

நான் நின்றேன்

நீயும் நின்றாய்

நான் கையசைத்தேன்

நீயும் அசைத்தாய்

நான் குதித்தேன் 

நீயும் குதித்தாய்

நான் போகும் இடமெல்லாம்

நீயும் வந்தாய்

நான் உன்னோடு அமர்ந்தேன்

நீயும் என்னோடு அமர்ந்தாய்

நான் பேசினேன்

நீ மௌனித்தாய்

நான் மீண்டும் மீண்டும் பேசினேன்

நீ மௌனமாகவே இருந்தாய்

நீ மௌனமாகவே இருந்து

எனையும் மௌனமாக்கினாய்

உன் மௌனம் அமைதியானது

என் மௌனமோ அமர முடியாதது

நான் எழுந்து நின்றேன்

நீயும் நின்றாய்

நான் விலகி நடந்தேன்

என்னோடே வந்தாய்

நான் திரும்பிப் பார்க்காதது

உன்னை வருந்தச் செய்திருக்கும்

இருந்தாலும்

நீ விட்டுச் சென்றிருக்கக் கூடாது

ஒரு இரவு தான்

என்றாலும்

எத்தனையோ யுகம் எனக்கு... 

யாரும் தழுவாத முட்கள்

குத்தாமல் என்ன செய்யும்? 

தழுவும் இறகினை

அன்பாய் தாங்கிப் பிடிக்கும்... 

சிதறும் துளியிலும்

உனை வரையும்

மன விழிகள்... 

என்னை அவள் சந்தித்தாள்

அதுவரை 

நான் வெள்ளைத்தாள்... 

"ரத்தன் நவால் டாட்டா " (28/12/1937 - 09/10/2024)

ஆடம்பரத் திருமணம்

இல்லை இல்லை

திருமணமே ஆடம்பரம்

என்று எட்ட நின்று

பற்று அகன்று

வாழ்ந்த செல்வந்தன் 

நீ

செல்வத்துள் எல்லாந் தலை... 

செயற்கையைத் துறந்து

இயற்கையில் கலந்து

2.736800640 பில்லியன் பக்கங்களில்

எளிமையை எழுதி வைத்தவன் நீ

என்றும் நின்

பண்பு பாராட்டும் உலகு... 

 

காதல் செய்வதை விட

நம்மில் 

காதல் செய்வதைப் பார்த்திருப்போம்... 

மெல்ல மலர்ந்தது ஆமை

வந்து அமர்ந்தது பட்டாம்பூச்சி

தேனாக சுரந்தது மரணம்... 

கற்றுக் கொள்ள நிறைய இருக்கிறது

இந்தப் பிரபஞ்சப் பரஸ்பரத்தைக்

கற்றுக் கொள்ள நிறைய இருக்கிறது...

தூரப் போகும் பறவையில் ஒன்று

எப்போது உட்கார்ந்ததோ

ஜன்னல் கம்பி

இப்போது அழுகின்றது... 

அந்தப் பறவை நகங்களில் கீறி

கம்பி இதயத்தில் என்ன எழுதியதோ

கண்ணீரால் கம்பி 

பதில் மடல் வரைகிறது...

நண்பர்கள் நாங்கள் 

விளையாடும் கைப்பந்து

எந்தக் கைகள் இன்றியும்

தனியே ஆடும்

அதுவே ஓயும்

மண்ணோடு விளையாடுதோ

விண்ணோடு விளையாடுதோ

தன்னோடே விளையாடுதோ

கடவுளோடு விளையாடுதோ

ஆடாமல் அசையாமல்

இருக்கும் அப்போது

யாரோடு விளையாடுதோ... 

முடிந்து முடிந்து துவங்கும் 

துவங்கித் துவங்கி முடியும்

பார்த்துக் கொண்டிரு 

அல்லது

பார்க்காதது போல் இருந்துவிடு

காற்றும் தூசும் 

விளையாடும் விளையாட்டு

முடிந்து முடிந்து துவங்கும் 

துவங்கித் துவங்கி முடியும்... 

பெருங்கோடிக்காரனும்

தெருக்கோடிக்காரனும்

காற்றும் தூசும் 

விளையாடும் விளையாட்டு

பார்த்துக் கொண்டிரு 

அல்லது

பார்க்காதது போல் இருந்துவிடு

முடிந்து முடிந்து துவங்கும் 

துவங்கித் துவங்கி முடியும்... 

இன்பமும் வேதனையும் 

காதலும் பிரிவும்

காற்றும் தூசும் 

விளையாடும் விளையாட்டு

பார்த்துக் கொண்டிரு 

அல்லது

பார்க்காதது போல் இருந்துவிடு

முடிந்து முடிந்து துவங்கும் 

துவங்கித் துவங்கி முடியும்... 

 

வானம் கிரீடம்

பூமி அரியாசனம்

எல்லோரும் அரசர்கள்... 

இலையில்லை

காம்பில்லை

அந்தப் பூவிற்கு

கைக் கால் இருந்தது... 

வந்தமர்ந்து

பறந்து போகும்

வண்ணத்துப்பூச்சி காதல்...