நிழல் என்று தெரியாமல்
நிஜம் தினம் வந்து
காத்திருக்கும்...

 

இலை உதிர்கிறது
இறகு உதிர்கிறது
கிளையும் அறியவில்லை
சிறகும் அறியவில்லை
நானும் அறியவில்லை
எது உதிர்கிறது...
இலையும் கிளையும்
இறகும் சிறகும்
நானும் நீயும்
அறியாத வரையில்
நெருங்கி இருக்கும் உயிர்...

 

பழகும் வரை
குரைக்கும் நாய்கள்
பழகிய பின்
கத்தும் மனிதர்கள்

 

தூங்காத குழந்தையுடன்
விளையாடும் தெய்வம்
குழந்தை தூங்கியதும்
என்ன செய்யும்...

 

2000 ரூபாய் நோட்டிலும்
காந்தி அவசியம்தானா?
மூட்டை தூக்கும் தொழிலாளி
தூக்க முடியாத நோட்டு...
கீரை விற்க்கும் பாட்டிக்கு
சில்லரை தர இயலாத நோட்டு...
கள்ளப் பணத்திற்கு
கச்சிதமான நோட்டு...
சிலருக்காக சிந்திக்க
சின்ன அரசாங்கம் போதுமே!

 

மழைத்துளி இலையில் பட்டு
சிதறுகிறது சில நினைவுகள்
உதிர்ந்த பூக்கள் இலைக்கு
பிரிந்த நீ எனக்கு...

 

போகும் தூரம் தெரியாத போது
சரியான பாதைதான் ஏது?
ஒவ்வொரு பாதச்சுவடும் முடிவு
ஒவ்வொரு பாதச்சுவடும் தொடக்கம்...

 

முதலில் போகிறவர்களை
முந்திப் போகிறவர்களை
பரிதாபமாகவும்

முதலில் வருபவர்களை
முந்தி வருபவர்களை
அபரிமிதமாகவும்

பார்த்துப் பழக ஆரம்பித்தது
எப்போது என்றே தெரியவில்லை
இதுவரையில்...

மரணமும் ஜனனமும்
உடலுக்கு ஒருமுறை
மனதிற்கு பலமுறை...

 

மலை இறங்கி ஓடி வந்த நதியில்
நிரம்பி இருக்கிறது மலையின் நினைவுகள்
யார் கலைத்தாலும் கலைவதில்லை...

நத்தை

 

செடியிலிருந்து ஒரு மலர்
மெல்ல இறங்கிப் போகிறது
உறவுகளிலிருந்து உதிர்ந்து
தனிமையில் மட்டும் மலர்ந்து...

கண்களை ஈர்க்கிறது
பேசாததையும் கேட்கிறது
புத்தரைப் போல மௌனத்தை
ஞான உபதேசம் செய்கிறது

காத்திருந்து காலம்
காற்று வேகத்தில் பாய்கிறது
கடந்து போனது மலரல்ல
நந்தவனத்து மாயோன்

முதுகில் சிலுவை
சுவடெங்கிலும் இரத்த வைரச்சரிகை
நில்லாது ஏற்றும் பாவச்சுமை
இல்லாது போகும் இறை...

 

கற்றுக் கொடுக்க வருபவர்கள் தான்
குழந்தைகள்
அவர்கள் முத்தம் கொடுக்கையிலும் அது தெரிகிறது...

 

எட்டுப் புள்ளியில் முத்தம் வைத்து
எட்டாத தூரத்தில் தன்னை வைத்து
உரு இல்லாத இறைவனில் இல்லாமல் போகிறார்...

 

மழைக் காலத்து மரணம்
நேரம் பார்த்து தன்னையே விதைத்தான்
அந்த விவசாயி...
இந்த பூமி செழிக்கும்

 

ஆண்டுக்கு ஒரு முறை
சில கொலைகளைச் செய்கிறது
உயர்கல்வித்துறை
நாளைக்குத் தான்
அந்த கொலைநாள்
அதில் தேர்வாவது எல்லாம்
ஒரு வெற்றியா...
தன்னையே கொடுக்கும்
கர்ணன்களைத் தான்
இந்தச் சமூகம் குருதி கேட்கிறது

 

அன்னை வளர்ப்பில் வளந்த
பிள்ளை இல்லை நான்
அவன் மறைந்துவிட்டான்
எங்கோ தொலைந்துவிட்டான்
ஆங்காங்கே மறைந்து நின்று பார்ப்பான்
நான் அன்னையை
நேரில் நின்று பார்ப்பதுபோல்...
என் நண்பன் இப்போது
அன்னை இல்லாமல் பார்ப்பதுபோல்...
அவள் எப்போதும் இருக்கிறாள்
நாம்தான் இல்லை
அன்னை வளர்ப்பில் வளர்ந்த
பிள்ளைகள் இல்லை நாம்
அவர்கள் அப்போது பெரிய சுகவாசி...

 

மழையும் இருக்கிறது
குடையும் இருக்கிறது
நீ இல்லையே...

 

என் மனநிலை சரியில்லாத போது
கோமாளி ஆகிவிடும் நண்பர்கள்
என் கனவுலகில் ஏராளம்

 

நான் மரித்து
கவிதை ஆகிறேன்
கவிதை மரித்து
நான் ஆகிறேன்...
தொடர்ந்து மரிக்கிறேன்
நீயில்லாமல்
வேறென்ன செய்வேன்...

 

கதவுகளை நீ திறக்கும் போது
உனக்காக என்று நீயும்
எனக்காக என்று நானும்
தனக்காக என்று கதவும்
தலையசைத்த தருணத்தில்
காற்று இரண்டு கட்டிக்கொண்டு
ஒன்றானது...
உன்னை நான் கட்டிக்கொள்ள பார்க்கிறேன்
கதவை நீ கட்டிக்கொண்டு சிரிக்கிறாய்
சட்டமிட்ட உன் புகைப்படங்களை
கண்களில் புகைப்படம் எடுக்கிறேன்...

 

ஏதோ ஒரு கரம்
பிய்த்து எறிகிறது
ஏதோ ஒரு கரம்
வளர்த்து எடுக்கிறது
உன் கரம்
இரண்டும் செய்கிறது
சருகாகிறேன்
துளிராகிறேன்
உருமாறியே
உயிர் வாழ்கிறேன்...

 

இல்லாத ராமனுக்கு கோவில்
வீடில்லாமல் எத்தனையோ
ராம்-லட்சுமணன்கள் வீதியில்...

 

பொருளா?
தாரமா?
பொருளாதாரம்

இரண்டும் துறந்தவன்
அவதாரம்
புத்தன்

அம்மணம்
அவன் அலங்காரம்
கழற்றி வைத்த அகங்காரம்

இயற்கை
அவன் கூடாரம்
செய்வதில்லை அதனை சேதாரம்

பஞ்ச பூதங்கள்
வாழ்வாதாரம்
தேவைதானா இந்த பொருளாதாரம்...

 

பூக்கள் ஆகிடத் துடிக்கும்
வண்ணத்துப்பூச்சிகள்
வண்ணத்துப்பூச்சி ஆகிடத் தவமிருக்கும்
பூக்கள்
இரண்டும் ஆகிடத் தவிக்கும்
மனது
ஒன்றாய் இருந்து பார்க்கும்
இதயம்
எல்லாம் வந்தது
ஒன்றுமிலாததிலிருந்து...
ஆமாம்
இப்போது ஒன்றுமில்லாது போனது...
மீண்டும் பூக்கள்
மீண்டும் வண்ணத்துப்பூச்சி
மீண்டும் மனது
மீண்டும் இதயம்
மீண்டும் வெற்றிடம்...

 

எழுதி முடிக்காமல் சென்றுவிட்டாள்
ஏக்கத்தோடு காத்திருக்கிறது வார்த்தைகள்
அர்த்தமற்று...

 

மரண வலிதான்
என்னை அங்கிருந்து கூட்டிவரும்
கருணைக் கரமும் நீதான்...

பாடல் 5

 

( ஆண் - 1 ; பெண் - 2 )

1
நீதான் அடி நீதான்
அடி நீதானே பெண்ணே
ஒரு வார்த்த சொல்லிப் போன...

வெயிலோடு நின்னு
நீ உறவாடச் சொன்ன
அதனால நானும் நின்ன...

கண்ணாலத் தாண்டி
நீ கொல்லாமக் கொன்ன
உசுரோட என்னத் தின்ன...

2
மாமா என் மாமா
நீ பழி சொல்லலாமா
என் உசுரே அது உனக்காகத்தான்...

வேணா இது வேணா
நீ வெயிலோடு நின்னா
தாங்காது இந்தக் கண்ணு...

நினவோ இது கனவோ
அட எதுவானா என்ன
நான் விளையாட்டா தானே சொன்னேன்...

1
நீதான் அடி நீதான்
அடி நீதானே பெண்ணே
என் உசுரும் அது உனக்காகத்தான்...
2
நீ பசி ஆற வேணும்
என் மடி சாய வேணும்
நீ தூங்க நான் ரசிக்க வேணும்...
1
பசி தூக்கம் போச்சு
பல நாளு ஆச்சு
பறந்தோடி வாடி புள்ள...
2
உன் நினைவோடு தானே
உயிர் வாழ்கிறேனே
தன்னால வருவேன் நானே...
1
என் உசுரே அது உனக்காகத்தான்...
2
என் உசுரே அது உனக்காகத்தான்...
1&2
என் உசுரே அது உனக்காகத்தான்...

 

உன் நினைவுக் குளத்தில்
கல் எறிந்தது நீயா?
சிதறும் நினைவிலும் நீ...
உன் நினைவுக் கடலில்
குளம் சில திவலைகள்
உன் நினைவு வானில்
கடல் சில திவலைகள்
உன் நினைவில்
வானம் சில திவலைகள்...

 

மொட்டைப் பனை மரத்தில்
தின்று கொழுத்த பேன்கள்
காண்டாமிருகமென பெருத்து அலைகிறது
அது ஒற்றைப் புலிக்கு பயந்த காடு...

 

தெரியாத தடத்தில் தான் பயணம்
அறியாத இடத்தில் தான் உறவு
புரியாத செய்கையே அன்பு
புரிகின்ற தருணமே மரணம்

புதிதாக பார்ப்பதே அறிவு
மறக்காமல் இருப்பதே பிரிவு
மறைவாக இருக்கும் ஞானம்
பொதுவாக இருக்கும் வானம்

 

நேற்றுவரை தெரியாது இன்று
இன்றுவரை தெரியாது நாளை
நாளைவரை தெரியாது நேற்று
இறுதிவரை தொடர்கிறது கூத்து...

அலைகள்
சில துளிகள் கண்களில் கொடுத்து
கடலென எடுத்துச் செல்கிறது...

 

என்னோடு
படுத்து உறங்கும் நிழல்
நான் எழும் போது
எழுந்து விடுகிறது

செருப்பு இல்லாமல்
வெயில் சுட்டு
நான் தாவிக் குதிக்கையில்
நிழலும் தாவிக் குதிக்கிறது

நீ இல்லாமல்
நான் அழுகிறேன்
நிழலும் அழுகிறது
நிழல் ஈரமாக இருக்கிறது...

ஆனால்
இப்போது எனக்காக இல்லை
உன் நிழலுக்காக அழுகிறது...