கோமாளிகளின் பலூன்கள்
தன்னைக் காட்டிலும்
பிறருக்காகவே படாதபாடுபடும்...

வானில் தத்தித் தத்திக் குதிக்கும்
தண்ணீரில் நடக்கும்
தரையில் பறக்கும்
வெடிக்கும் போதும் சிரிக்கும்...

இருக்கும்வரை கொண்டாடப்படும்
இல்லையென்றால் மறக்கப்படும்
கோமாளிகள் போல்தான்
கோமாளிகளின் பலூன்களும்...

இந்த 2024
எனது 44வது பலூன்
பிறர் சிரிக்கத்
தயாராகிறோம்
நானும் பலூனும்...

ருசி அறியாத நாவுகளே
பசி அறியும்...

"முத்து விஜய்"
(27/6/1983 - 29/12/2023)

இந்தப் பயணத்தில்
இத்தனை வேகத்தில்
வாழ்வின் இறுதி தொட்டு
அனைவரையும் ஆழ்த்திவிட்டாய்
சோகத்தில்...

பட்டாம்பூச்சியைப் போல்
பாரங்கள் விரும்பாதவன்
பாடித் திரிந்தவாறே
வானம் சென்றுவிட்டான்...

அவன் ஆன்மா சாந்தி அடைய
இயற்கையை வேண்டுகிறோம்
தாடண்டர்நகர் நண்பர்கள்

விஜயகாந்த் எனும் விஜயராஜ் அழகர்சாமி

தனக்காகத் துடிக்கும் இதயம்
எல்லோரிடமும் உண்டு
பிறருக்காக துடிக்கும் இதயம்
உன்னிடத்தில் கொண்டு
பசித்தவர்களுக்கு விருந்தளித் தாய்
நீ வள்ளல்களில் ஒன்று

நாக்கை மடித்துப் பேசினாலும்
நாட்டைக் காக்கவே சொற்கள் வீசுவாய்
அருவாக் கத்தி, சம்மட்டிச் சுத்தி
கைப்பிடிச்ச ஆளு, குழந்தை மனசுக்காரு
கேப்டன் செல்லப் பேரு
உன் சிரிப்பு வெள்ளைச் சோறு...

இதயம் துடிக்காமல் படுத்திருக்கிறாய்
இதயம் துடிதுடிக்க விட்டுச்செல்கிறாய்
கடைசி வரையில் தந்து மகிழ்ந்தாய்
தன்னிறைவடைந்தாய்
இயற்கைத் தாழ்  சரண் புகுந்தாய்
இனி கருணை மழையாய் பொழிவாய்
என்றும் பசுமையாய் மனதில் நிறைவாய்...

பசிக்கு உழைக்கும்
வர்க்கத்தின் பசிக்கு
ஈவு இரக்கம் கிடையாது...

பகிர்ந்து கொடுக்கும்
கரங்களில் இருக்கும் எல்லாமும்
ரொட்டித் துண்டாகவே தெரிகிறது...

ஒன்று இரண்டாகும்
இரண்டு நான்காகும்
அந்த ஒன்று பலவாகும்
ரொட்டித் துண்டினை
கடவுள் தொலைத்துவிட்டான்...

கடவுள்
குழந்தையாக நாளும் பிறக்கிறார்கள்
அவர்கள் வளர வளர
பெற்றோர்களே யூதாஸாக
முத்தம் கொடுக்கிறார்கள்...

சிலுவையில் அறைந்த
மூன்றாம் நாளில் உயிர்த்தெழுந்தால்
மீண்டும் சிலுவையில் அறைகிறது வாழ்க்கை...

உயிர்த்தெழுந்து
உயிர்த்தெழுந்து
வாழ்வதெல்லாமும்
ஓர் நாள்
உயிர்த்தெழாமல் போகத்தான்...

இது என்னுடைய உலகம்
இது உன்னுடைய உலகம்
மனிதரைத் தவிர எவையும்
இப்படிச் சொல்வதில்லை
இடத்தைப்
பத்திரப்பதிவு செய்வதில்லை
கூடு
ஒன்றுக்கு மேல் தேவையில்லை
கூட்டில்
உடலைத் தாண்டிய அறைகளில்லை
அனைவரின் உலகம்
அனைவரும் உலகம்
ஒவ்வொன்றும்
ஒவ்வொரு அங்கம்
அங்கும் இங்கும்
எங்கும் தெரிவதெல்லாம்
தெரியாததெல்லாம்
ஓர் உடல்
ஒன்றே தெய்வம்...

ஊர்ந்தாலும் நடந்தாலும்
மிதந்தாலும் பறந்தாலும்
நீந்தினாலும் தாவினாலும்
நகர்வது உடல்
நகர்த்துவது உயிர்
இணைப்பது எதுவோ
பிரிப்பதும் அதுவோ
இணைந்து இணைந்து
பிரிந்து பிரிந்து
இருப்பதெல்லாம் ஓர் கனவோ
நீள் கனவின் நிஜம் உளதோ...
கனவே நிஜமோ?

வெயில் பிடிக்கும் வேளையில்
வெயில் இல்லை
மழை பிடிக்கும் வேளையில்
மழை இல்லை
அனல் பிடிக்கும் வேளையில்
அனல் இல்லை
குளிர் பிடிக்கும் வேளையில்
குளிர் இல்லை
இயற்கை இப்படித்தான்
உனைப் பிடிக்கும் வேளையில்
நீ இல்லை
ஆமாம்
இயற்கை இப்படித்தான்...

இலைகள் வேரையும்
வேர்கள் இலையையும்
நம்பி இருக்கும்

இலைகள் சமைக்கும்
வேர்கள் சம்பாதிக்கும்
கடவுள் துணை இருக்கும்

பட்டுப் போகும் வரை
விட்டுப் போகாது
பல உறவு

விட்டுப் போகும் வரை
பட்டுப் போகாது
சில உறவு

காட்டின் கண்களில்
பறவை உண்டு
பறவை கண்களில்
காடு உண்டு

கொடுத்துப் பெறுவதில்
தழைத்து வளர்கிறது
காடு

அழித்துப் பறிப்பதில்
கொழுத்து வளர்கிறது
நாடு

நாம் படித்துப் படித்து அழிக்கிறோம்
பறவைப் பறந்துப் பறந்து வளர்க்கிறது
காடு...

காட்டின் கண்களில்
பறவை உண்டு
பறவை கண்களில்
காடு உண்டு

மனிதன் கண்களில்
இயற்கை இல்லை
இயற்கை கண்களில்
மனிதன் இல்லை

கண்கள் இல்லாத உலகம்
வளர்ந்து வருகிறது
இதயம் இல்லாத மனிதன்
அதில் பிழைத்து வருகிறான்...

யாரும் கற்றுக்கொடுக்காமலேயே
சமநிலையில் இருப்பதற்குச் சிறுவர்கள்
சீசாவில் சமத்துவம் படிக்கிறார்கள்...

துள்ளாத மீனுக்கு
ஆயிரம் துன்பம்
மூழ்கிப் பார்
மூச்சு நின்றுவிடும்...

வானம் போகும் கண்களுக்கு
இமைகள் சிறகு...

 

எடையை உணரும் தருணத்தில்
சிறகுகள் காணமல் போகிறது...

காயங்கள் தான்
கலையாகும்...
கனவுகளின் மீது
செயல் படும்போது
கற்களின் மீது
உளி படும்போது
காயங்கள் தான்
கலையாகும்...

சின்னசுவாமி சுப்பிரமணிய பாரதி

நண்பன் பாரதி
கம்பன் பாரதி
நல்லக் கவிதையெல்லாம் பாரதி...

புதுவை புயலில் இறந்த
பறவைகளைத் தன் கைகளால்
அடக்கம் செய்தவன் பாரதி...

தன்னை மறந்தவன் பாரதி
தரணியின் கண்கள்  பாரதி
உலகை உடலாக உணர்ந்தவன் பாரதி...

தீக்குள் விரலை வைத்து
சுடும் சுடரை
பாட்டில் வைத்தவன் பாரதி...

சிட்டுக்குருவிகளுக்கு
தன் உணவளித்து
பட்டினி கிடப்பான் பாரதி...

மீசை பாரதி
தலைப்பாகை பாரதி
கனல்பார்வை பாரதி

பஞ்சப் பாட்டுப் பாடிக் கேட்காதே
தட்டிக் கொண்டே நிற்காதே
எட்டி உதை கதவு திறக்கும்...

கிழிந்து தொங்கும்
சில்க் சினிமா பட போஸ்டர் முன்
எச்சில் வழிய நின்று கொண்டிருந்தது
ஒரு எருமை மாடு...
மாறுவேடம் போட்டு வந்த
அந்த மன்மதனுக்கு
ஒரு கட்டிக் கரும்பைக் கொடுத்தேன்
அதையும் தாண்டி எட்டிப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்
அதனினும் இனிய ஒன்றை!