வீழும் இலை
ஒரு பட்டாம்பூச்சியை நினைத்துக்கொண்டே
தன் வாழ்வை முடிக்கிறது...

இருளில் தனக்குள் பூத்த தருணங்களை
ஒளியில் நினைத்துப் பார்க்கும் பூக்கள்
தன்னை அறியாமலேயே மலர்ந்திருக்கும் தருணம்...

அது நாம் காணும் பகல் கனவு
அதில் பூத்துக் கொண்டிருக்கும்
தன்னை அறியாமலேயே அவரவர் நினைவு...

பன்னிரு மணி நேர வேலை
எண்ணிலா நில உரிமைத் தாளை
சத்தமில்லாமல் கையெழுத்திட்டு தந்த
இதயம் இலா மந்திரிகள்
அணிய வேண்டும் சேலை...

சோலை எல்லாம்
பாலை ஆக்க
விதவிதமாய் தொழிற்சாலை

பஞ்சம் வரும்
பட்டினி வரும்
முந்தி வரும் தொழிற்சாலை

விவசாயம் அழித்து
விஷச் சாயம் கலக்க
மண்ணில் முளைக்கிறது தொழிற்சாலை

காற்றில் தூசு
ஆற்றில் மாசு
வீச விளைகிறது தொழிற்சாலை

வெப்பம் கூட்ட
துக்கம் ஊட்ட
பக்கம் வருகிறது தொழிற்சாலை

பன்னிரு மணி நேர வேலை
எண்ணிலா நில உரிமைத் தாளை
சத்தமில்லாமல் கையெழுத்திட்டு தந்த
இதயம் இலா மந்திரிகள்
அணிய வேண்டும் சேலை...

சிறகு விரித்து
பறக்கும் முன்னே
உன் உடல் உரசி
நினைவு வேண்டும்...

பூஞ் சிரிப்பை பூட்டி வைத்து
கூந்தலை நீ கட்டவிழ்த்து
நெற்றிப் பொட்டை எடுத்துவிட்டு
எப்படித் தான் பார்த்தாலும்
எக்கச்சக்கமாய் பிடிக்கும் உன்னை...

தங்க மீன்களைப் போல்
நீந்தி வரும் என் நினைவுகள்
உனைத் தொடுகிறதா?
ஒரு சொல் ஏனும் சொல்லி அனுப்பு
வரும் வரையில் உயிர்த்திருக்க...

சும்மா இருக்கும் என்னை
பட்டாம்பூச்சியாக மாற்றிக் கொண்டிருக்கிறது
உன் கண்கள்...

நிழல்கள் மரத்தடியில் வரிசையாக அமர்ந்தது
நிழலில் மனிதர்கள்
வரிசை இல்லாமல் அமர்ந்தனர்...

நிழல்கள் பறந்து போனது
மனிதர்கள் நடந்து போயினர்
நிழல்களைத் தேடி...

வந்தமர்ந்து பறந்து போகும்
நிழல் பறவைகளின் சில இறகுகள்
இங்கொன்றும் அங்கொன்றும் இரைந்து கிடக்கின்றன...

ஒளிச் சிறகுகள் விரித்து
பறந்து திரியும் நிழல் பறவைகள்
தானாக வந்தமரும்
சிலநேரம் மரத்தடியில்
சிலநேரம் மனத்தடியில்...

தண்டவாளங்களின் ஓரம்
சிறு பூக்கள் பூக்கிறது
சில உயிர்களை மீட்கிறது...

மீன் பிடிக்கவில்லை
மீன் விற்கவில்லை
காலி அன்னக்கூடை கூட
எவர் வீட்டிலும் இல்லை

சிப்பி பொறுக்கவில்லை
சங்கு எடுக்கவில்லை
கெண்டைக்காலைக் கூட
கடலில் நனைத்தது இல்லை

இவர்கள் MRC நகரினிலே கட்டிய
கடற்கரையோர மாளிகைகள் மட்டும்
ஆக்கிரமிப்பு பட்டியலில் இல்லை

பட்டினப்பாக்கம் வரைதானாம்
பட்டினத்தாரின் பிள்ளைகள்
கையில் கரும்பு கொடுத்து
பரதேசம் அனுப்புகிறார்

இனி இந்தச் சிங்காரச் சென்னை
சீமான் சீமாட்டிகளுக்கு மட்டும்தான்
இறந்தாலும் அவர்கள் அங்கே இளைப்பாறுவார்...

கடலின் கொந்தளிப்பு
வெள்ளைக் கொடி பிடித்து வரும்
ஓங்கி அடிக்கவும் தெரியும்
ஒழுங்காய் நடந்துகொள்
மனிதா...

குழந்தை வரையும் ஓவியத்தில்
கடவுள் இருக்கிறார்
காணக்காண கண்களிலே தாவித் தாவிச் சிரிக்கிறார்...

கனவுக்கும் நினைவுக்கும் மத்தியில்
சில பறவைகள்
சில பட்டாம்பூச்சிகள்...

முதல் மூச்சு அம்மா
இறுதி மூச்சு அம்மா
நடுவினிலே உள்ளிழுக்கும்
உயிர் மூச்சு அம்மா...

விழும் போது
காக்கும் சொல்
அம்மா

எழும் போது
தூக்கும் சொல்
அம்மா

தாய் மடியில்
பூத்த சொல்
அம்மா

தாய்த் தமிழில்
மூத்த சொல்
அம்மா

சொன்ன மறுகணமே
குழந்தை ஆக்கும் மந்திரச் சொல்
அம்மா

தரணியிலே இறைவியிடம்
சேர்த்த சொல்
அம்மா

இறுதியிலே இயற்கையிடம்
சேர்க்கும் சொல்
அம்மா...

கை நிறைய
பணம் வேண்டாம்
வயிறு நிறைய
பணம் போதும்

அதிகம் நிறைத்தாலும்
வரும் தொல்லை
அங்கே சேர்த்து வைக்கவும்
இடமில்லை

பிற உயிர்களிடத்தில்
பணம் இல்லை
தன் இனத்தை அழிக்கும்
குணம் இல்லை

கை நிறைய
பணம் வேண்டாம்
வயிறு நிறைய
பணம் போதும்

மழையில் நனைகின்ற பறவையை
ஓவியத்தில் கொண்டு வைத்து
நனையாமல் இருக்கச் செய்கிறது
வளர்ந்து பறந்து தொலைந்திடாத
ஒரு குழந்தை...

மழையை அந்தரத்தில் நிறுத்தி
பறவையை அன்பிடத்தில் நிறுத்தி
தன் சிந்தையெல்லாம் ஓவியத்தில் நிறுத்தி
பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறது
வளர்ந்து பறந்து தொலைந்திடாத
ஒரு குழந்தை...

கொஞ்ச நேரத்தில்
தனக்கு பசிக்கும் போது
மறக்காமல் சில மீன்களை வரையும்
வளர்ந்து பறந்து தொலைந்திடாத
அந்தக் குழந்தை...

உடன்பிறந்த மொழி
உயிர் உணரும் மொழி
தாய்மொழி எனக்குத் தமிழ்மொழி...

அனைவருக்கும்
இனிய தமிழ் புத்தாண்டு
வாழ்த்துகள்

தவறை தனதாக்கிக் கொண்டேன்
தன்னைத் தானே மன்னித்தேன்
இனி கல்லெறிந்தால் மலர் கொடுப்பேன்...

காலம் கடந்து சொன்ன வார்த்தைகள்
காலம் கடந்து கேட்கும் காதுகள்
காலம் கடந்து ஏமாறும் இதயம்

ஆனாலும்
காலம் கடந்து வாழ்வதுவே வெற்றி
மறந்து மறைந்து இருப்பதுவே சொர்க்கம்...

நான் நினைக்கும்மாதிரி நீயில்லை
நீ நினைக்கும்மாதிரி நானில்லை
நாம் நினைக்கும்மாதிரி நாமில்லை

நினைக்கும்மாதிரியும்
நினைக்காதமாதிரியும்
கலந்திருக்கிறது தெய்வம்

ஒரு மலர்
நினைத்தமாதிரியும்
நினைக்காதமாதிரியும்
மலர்ந்து மணம் வீசுகிறது...

நான் பார்ப்பதைத்தான்
இப்போது நீயும் பார்ப்பாய்
என் கண்ணே கண்மணியே...

வெளிச்சம் விரும்பாத பூனையை
வெளிச்சம் விரும்பும்
பூனை போல் பதுங்கிப்பதுங்கி
மெல்லமெல்ல நெருங்கும்...

கண்டும் காணாமல் பூனை
இருளிலேயே கிடக்கும்
தொட்டுத் திரும்பும் வெளிச்சம்
திரும்பக் காணத் தவிக்கும்...

காக்கை என்றாலே
வடைக்கு தான் காத்திருக்குமா?
காதலில் காத்திருந்த காக்கைகளை
நானும் காத்திருக்கையில் பார்த்திருக்கிறேன்...

பக்கத்தில் இல்லாத பூக்களை
கற்பனையில் கண்டு
தூரத்தில் இல்லாத அவளை
கண்களில் கொண்டு
கரையாமல் காத்திருந்த காக்கைகளை
நானும் காத்திருக்கையில் பார்த்திருக்கிறேன்...

கை பிடித்து ஆட
காற்று இருக்கிறது
மரம் செடிகளின் நடனம்
அழகாய் இருக்கிறது...

தானே தேய்ந்து
தானே வளரும்
நான்தான் அந்த நிலா...

விழுந்த இறகு
அழுவதில்லை
மீண்டும் மீண்டும் பறக்கிறது...

மேகம் கலைத்து விளையாடும் தென்னைகள்
எண்ணங்கள் கலைத்து
நான் எனும் என்னையும் கலைத்து
வான் காட்டுகிறது...

எல்லா இலைகளும் நடனம் ஆடும்
புதைந்து எழுந்த விதை
சொல்லித் தந்தது...

கொடி பற்றி ஏறும்
இல்லை தரையில் படரும்
எது நடந்தாலும் மலரும்

நாமும் மலர்வோம்
எது நடந்தாலும் தான் என்ன...