கண்ணீர் வார்த்து வேண்டுகிறாய்
கடவுள் பார்த்துச் சிரிக்கிறார்
உள்ளம் திறந்து எடுத்துக்கொள்
உன்னில் முழுவதும் நிரப்பிக்கொள்...

நீ அடைந்த உயரம்
எனக்குத் தெரியாமல்
நான் அடைந்த உயரம்
உனக்குத் தெரியாமல்
நாம் கூடியிருப்பது
யாருக்கும் தெரியாமல்
மிக நெருக்கமாகவும்
வெகு தூரமாகவும்
ஒரே தருணத்தில்
ஒருங்கிணைவது அற்புதம்...

இதை
காமம் என்கிறாய்
இல்லை
கவிதை என்கிறேன்

மௌனம்
இரண்டையும்
ஒன்றாக்கியது...

கொடுப்பதை விடச் சிறந்தது
தேவைக்கு மட்டும் எடுப்பது
நித்தமும் சொல்லித் தருகிறது சுவாசக் காற்று

தேனீர் காத்திருக்கும் சிலருக்காக
தேனீர் சிலரைப் பருகும்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் உருகும்...

உயிர் பிரியும் போது
நினைவில் வருபவள் காதலி
இப்போது கேட்டால் யாரைச் சொல்வேன்

பத்திரகாளி வேடமிட்டவள்
பத்திரமாய் வீடு வந்தால்

வேடமிட்டால்தான்
இங்கு வாழ்க்கை

உள்ளும் வெளியும்
எல்லா காக்கையும்
ஒரே போல
எல்லா எறும்புகளும்
ஒரே போல...

உள்ளே
ஒரே போல இருக்கும்
மனித முகங்கள் தான்
வெளியே
ஒரே போல இல்லாமல்
வேடமிட்டு அலைகிறது

உலக நாடக மேடையில்
மனிதன் மட்டுமே வேடதாரி

தொடாத உயரங்களை
தொட்டுப் பார்க்கிறேன்
உன்னில்...

அறியாத ஆழங்களை
முத்தமிட்டு அளக்கின்றேன்
உன்னில்...

உயரமும் ஆழமும் முடியவில்லை
என்னையும் இடையினில் காணவில்லை
உன்னில்...

கடந்த காற்றும் வருந்தியது
நீ திரும்பிப் பார்க்க ஏங்கியது
பாதை மாறி பின்தொடர்கிறோமே
கொஞ்சம் திரும்பிப் பார்த்தாலென்ன...

முகில்கள் முட்டும் போதும்
இதழ்கள் முட்டும் போதும்
மின்னல் எட்டிப் பார்க்கிறது

நனைந்த இதழ்களைக் காண்கையில்
நனைத்த இதழ்களின் நியாபகம்
இமைகள் மெல்ல நனைகின்றது...

ஒற்றைக் காலில் தவமிருந்து
கொக்கு பிடித்துச் செல்கிறது
கால்கள் இல்லாத மீனை

அழும் போது அழும்
சிரிக்கும் போது சிரிக்கும்
குழந்தைகள் இப்படித்தான் தியானிக்கும்...

பிள்ளை அடித்து
அழும் தாய்க்கு
பிரசவ வலி நியாபகம்...

பிள்ளையை அடித்து
அழும் தாய்க்கும்
பிரசவ வலி நியாபகம்...

நான் மட்டும் என்ன செய்வேன்...
கட்டி அணைப்பேன்
முத்தம் கொடுப்பேன்
ஐஸ்கிரீம் சாப்பிடும் குழந்தையைப் போல்
உன்னை முகமெல்லாம் அப்பிக் கொள்வேன்

பூசிக் கொள்வதற்கும்
அப்பிக் கொள்வதற்கும்
இடையில் இருக்கிறது
ஏழு கடல்
ஏழு மலை...

நதியும்
ஒளியும்
காற்றும்
மலரும்
வானும்
நானும்
ஒன்றாய் ஆனோம்

என்னைப்
பிரித்தெடுத்துக் கூட்டிச் செல்ல
பக்கம் வருகிறாள்
முத்தம் தருகிறாள்
ஒரு தேவதை

மொத்தமும் காணாமல் ஆகிறது
நீ மட்டும்தான் இப்போது
எல்லாம் திரும்பக் கிடைப்பது எப்போது...

எட்டு முறை சிறகசைத்து
கிட்ட வந்து கிளைக்கு முத்தம்
மீண்டும் எட்ட வந்து
எட்டு முறை சிறகசைத்து
கிட்ட வந்து கிளைக்கு முத்தம்
இலைகள் பூக்கும் கிளையில்
பூக்கள் பூப்பது இப்படித்தான்
பட்டாம்பூச்சியைப் போலத்தான்
நானும் முத்தமிடுகிறேன்
நினைவில் நீயும் பூக்கிறாய்...

முத்தம்
எனும் உடன்பாடு
கொடுப்பதும் பெறுவதும்
ஆன நிலைப்பாடு
பலருக்கும்
ஏனோ முரண்பாடு
எல்லாருக்கும்
இல்லை ஒருமைப்பாடு
இச்... இச்...
பின்னணி கூப்பாடு
மௌனம்
கூடும் பிற்பாடு
இறப்புவரை
இந்த படாதபாடு
தூரம் மறையும்
உதடோடு
தூரம் இருந்தாலும்
கண்ணோடு
வாழ்வின் முற்றுப்புள்ளி
முடியுமா முத்தத்தோடு...

முத்தம் இல்லாமல்
வாழ்பவர்களுக்கு
வேறு வேறு பித்தம்...

உச்சி முகர்ந்து
முத்தம் தந்த உதடுகளை
அன்னாந்து பார்க்கிறேன்
நீலம் பூத்து இருக்கிறது

விஷம உதடுகள்
மௌனப் புன்னகை பூக்கிறது
பறக்கும் முத்தம் தருகிறது
அதோ மேகமாக வருகிறது...

இடைவெளி பெரிதாக இருந்தாலும்
இடைவிடாது பேசிக்கொண்டு இருக்கையில்
இடையிடையே நின்று போகிறது நம் சப்தம்
அந்த இடைவெளியில் நெருங்கித் தருகிறாய் முத்தம்...

இதழ்களில் சூட
இதழ்களே வேண்டும்
இதயத்தோடு வேண்டும்...

காத்திருக்கும் உதடுகளுக்கு
முத்தம்
மின்னல்

பூத்திருக்கும் இதழ்களுக்கு
முத்தம்
தென்றல்

உதடுகள் பிளந்து
தரும் முத்தம்
பகல்
கண் விழிப்பு

இதழ் குவித்து
தரும் முத்தம்
இருள்
கண் மூடல்

இமை உதடுகளில்
இரவும் பகலும்
இடைவிடாது முத்தம்...

 

முத்த ஒலி
குறில் இல்லை
நெடில்...

ஆயிரம் முத்தங்கள்
கடினமில்லை
முதல் முத்தம்தான்...

ஹிட்லரின் முத்தமும்
புத்தரின் முத்தமும்
துளி நேரத்தில் முத்தமே...

முத்தம் மட்டும்
இல்லையென்றால்
யுத்தம் செய்தே மறைந்திருப்போம்

உயிர் நிச்சயமில்லை
முத்தக் கடலில்
முத்தெடுத்துத் திரும்பும் வரை...

 

உடைந்து அழுத குழாயிற்கு
கடைசித் துளி நீண்ட நேரமாக கொடுத்தது
மரண முத்தம்...

மறு பிறப்பு இல்லாத
முத்ததத்திற்கு
அதிக உச்சம்...