மலரைப் போல
மௌனமாக உதிர்ந்துவிட்டாய்

நாட்கள்
நகர நகர தான்
நரகம் தெரிகிறது

சிறகைப் பிரிந்த
இறகின் தவிப்பு

மனதின் உள்ளே
எரிமலைக் குழம்பு

நரம்பு வெளிகளிலே
வலி வெள்ளம்

சுடு மணல்
மீன்யெனத் துள்ளும்

எங்கு ஓடியும்
உள்ளுக்குள் நீ

காசில்லாதவன்
உனக்காக மூச்சு வாங்கினேன்...

வாத்து

நீர் வானில் பறக்கும்
உன்னதப் பறவை

காலத்தைப் போல
சலனமில்லாத பயணம்

பறப்பதற்கு ஆசைப்பட்டு
இருப்பதை இழக்காத
யதார்த்தவாதி

தாமரைஇலைத் தண்ணீர் போல்
ஒட்டி ஒட்டாமல்
துறவி

மண்ணை அல்ல
என்னை முத்தமிடும்
மலைத் துளிகள்


விடிய விடிய
முத்தச் சத்தம்
இரவு முழுதும்
இன்ப யுத்தம்...


இன்பங்கள் மார்மீது
குவித்து வைப்பாள்
மூழ்கி முத்தெடுத்திட
முகம் அணைப்பாள்


பலமுறை மறித்தோம்
தொடத்தொட உயிர்த்தோம்
பிரிந்திட மனமில்லை
இருளுக்குள் புதைந்தோம்...


வெருமெனவே ஒளித்துவைப்பாள்
நித்தமெனைத் தேடவைப்பாள்
வேண்டுமென்றே தோற்க்கவைப்பாள்
இரகசியங்கள் பரிசளிப்பாள்


மொத்தமும் உன்னை
கொட்டித் தீர்த்துவிடு
என்னை முழுவதுமாய்
உன்னில் மூழ்கவிடு...


என்னை வாழவைக்க
தன்னை மாய்த்துக் கொள்வாள்
நீயெந்தன் இறைவியடி
உனைப்பிரிந்தனான் துறவியடி

இமைச் சிறகை
நீ சொடுக்க
இமயம் தாண்டி
நான் பறக்க...

தேன் இதழை
நீ பிதுக்க
ஆசை அணை
அது உடைக்க...

பாய்ந்துவரும் வெள்ளம்
சேரத்துடிக்கும் உள்ளம்
எதிர்காலம் கிடையாது
இறுதிவரை விளையாடு...

துணையென்ற வார்த்தைக்கு
உனையன்றி வேறேது
மண்வாரி இறைத்தாலும்
வேரன்பு மாறாது...

அறைப் பொட்டுத் தீப்பிழம்பு
புகைச் சேலைப் பூட்டினாள்

மையல் தோய்ந்த கண்களால்
மெய்யில் சூட்டைக் கூட்டினாள்

இடை வெளியைக் காட்டினாள்
இன்ப வீணை மீட்டினாள்

நாதம் காதினைக் கொஞ்சிட
நெஞ்சம் என்னில் சில்லிட
நெருங்கி நெருங்கி வந்தேன்
நெருடலோடு நின்றேன்

நான் இருள்

என்வெண்ணிலா
ஓர்நாள் மறைந்ததடி...

காமம் கொண்டு
காலம் கண்டு
விழுங்கி விட்டேன்
எனப் பிறர் நினைப்பார்

பிறிந்து நிற்கும்
என் துயர் யாரறிவார்

வளர்பிறை தேய்பிறை சுழலுதடி
என்வெண்ணிலா
ஓர்நாள் மறைந்ததடி...

நான் சேர்த்துவைத்த
உன் புன்னகைப் பூக்களுக்கு
தினம் கண்ணீர் வார்க்கிறேன்


உன் பெயரை மட்டுமே
மீண்டும் மீண்டும்
சொல்லிப் பார்க்கிறேன்


ஒலி அலைகள்
உன் உருவாய்
மாறக் கண்டேன்


கட்டி அணைக்க
எட்டிக் குதித்தேன்
இன்னும் மண்ணைச் சேரவில்லை


என்னைத் தொலைத்துவிட்டு
உன் இதழ்கள்
துளவுகிறேன்


மீண்டும் எனை
மீட்டெடுக்கும் உந்தன்
முத்தம்...

என் அறை
முழுவதும் ஏக்கம்,
கண்கள் எதையோ
தேடித்தேடித் தோற்கும்...


இதயம் நிரம்ப
வலிகள் பூக்கும்,
விடியவிடிய நினைவுகள்
மணமாய் கமழும்...


இரண்டு எழுத்துகள்தான்
அவள் பெயர், 
ஏனோ என் மனதில்
நீண்டு கொண்டே போகிறது


நினைவிலும் கனவிலும்
கலந்துவிட்டாய்
கண்களில் இருந்து
ஏன் மறைந்துவிட்டாய்


சுவடுகள் இல்லாமல்
நடந்து போகிறாய்
வலிகளை மட்டும் விதைகளாய்
மனதில் பதிந்து போகிறாய்


விதைகள் விளைகின்றன
இன்ப மின்னல் பூக்கின்றன
உன் கனவைக் கைபிடித்து
காத்திருப்பேன் உயிர்ப்பிழைத்து...