எனக்கு மட்டும்
இரண்டு நிலவுகள்
பகலிலும் ஒன்று
என்னைப் பிரிவதேயில்லை

இடைவெளிகள் இருந்தும்
இறுக்கங்கள் தளராத அணைப்பு
மனக் குளத்தில்
நிலவின் பிம்பம் போல


நீங்காத வாசம்
நெஞ்சோடு தினம் பேசும்
யாரும் கேட்காத
ஊமை மொழி
கேட்டுக் கொண்டிருக்கையில்
இறைவா என்னை அழி

எதுவுமே நிரந்தரமில்லைதான்

உயிருள்ளவரை
இதய ஓசையும்
அவள் மீதான
எனது ஆசையும் தவிர...


என் உதடுகளில்
உன் உதட்டின் சுவடுகளை
நாவால் துழவுகிறேன்

சுவடறியாத காற்றை
தடம் தேடியே சுவாசிக்கிறேன்...

சொந்த வாழ்க்கைச்
சொல்லும் அறிவுரை,
பிறர் சொல்லிக்
கேட்பது வீண்...

ஒவ்வொரு நாழிகையும் கல்வி,
இறந்த காலத்திலும்
எதிர் காலத்திலும்
படித்து என்ன பயன்...

இயற்கையின் குழந்தையாய் இரு
உன் மூன்றாம் கண்ணைத் திறக்கும்

உண்மை அன்பை
நீ அறியாததுவே சோகம்...